Το Μακεδονικό και η Βουλγαρία

Το δόγμα «Ελλάς, Βουλγαρία, συμμαχία» στο Μακεδονικό Ζήτημα εκφράζεται με επίσημο πλέον τρόπο με την έκδοση του βιβλίου «Το Μακεδονικό και η Βουλγαρία, Πλήρη τα απόρρητα βουλγαρικά έγγραφα 1950 – 1967».
Είναι κοινή έκδοση της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΕΜΣ) με τα ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ (Εκδ. Οίκος Αδελφών Κυριακίδη, Θες/νίκη 2009).
Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στο Πολεμικό Μουσείο την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στις 7 μμ. από την Υπουργό Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι το έργο δημοσιεύεται ολόκληρο στην ιστοσελίδα της ΕΜΣ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ) και έτσι προσφέρεται δωρεάν στους αναγνώστες.
Αξίζει να το διαβάσει κανείς, αν θέλει να βελτιώσει την εικόνα που έχει για το Μακεδονικό, αρκεί να μην πέσει στο λούκι στο οποίο προσπαθούν οι συντελεστές του έργου να κατευθύνουν την κρίση του αναγνώστη.
Πραγματεύεται το θέμα με κριτήριο τα πολιτικά συμφέροντα του κράτους που τους χρηματοδοτεί και σίγουρα όχι τα συμφέροντα του ίδιου του μακεδονικού λαού.

Στο έργο καταγράφονται οι παλινωδίες, οι αντιφάσεις και η ανεπιτυχής σύζευξη των εθνικών συμφερόντων με την διεθνιστική κομμουνιστική ιδεολογία του Κ.Κ.Βουλγαρίας στο Μακεδονικό, παρόμοιες με αυτές του Κ.Κ.Ελλάδος. Με μία όμως ουσιώδη διαφορά. Το ΚΚΒ μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στην διακυβέρνηση της Βουλγαρίας, σε αντίθεση με το ΚΚΕ που δεν τα κατάφερε. Έτσι χρειάστηκε να εφαρμόσει στην πράξη αυτά που υποστήριζε στη θεωρία.

Το ΚΚΒ από την ίδρυσή του αναγνώριζε την ύπαρξη του μακεδονικού έθνους.
Το Πατριωτικό Μέτωπο Βουλγαρίας που συγκροτήθηκε το 1942 από το ΚΚΒ και τους Σοσιαλδημοκράτες, πήρε θέση για «ενιαία, ελεύθερη και κυρίαρχη Μακεδονία». Μετά τη λήξη του πολέμου πήρε την εξουσία και άρχισε να εφαρμόζει στην πράξη αυτά που έλεγε στη θεωρία.
Έτσι, με απόφασή της η Δέκατη ολομέλεια του ΚΚΒ (Αύγουστος 1946) αναγνώρισε και επίσημα την ύπαρξη μακεδονικού έθνους και παρέδωσε τα κόκαλα του εθνικού ήρωα Γκότσε Ντέλτσεβ, αναγνωρίζοντάς τον ως Μακεδόνα, στις αρχές της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Επέτρεψε την καλλιέργεια της μακεδονικής γλώσσας και τη δημιουργία μακεδονικών συλλόγων.

Στην απογραφή πληθυσμού του 1946 στην Μακεδονία του Πιρίν απογράφηκαν 160 περίπου χιλιάδες κάτοικοι ως Μακεδόνες, ενώ στην απογραφή του 1956 περίπου 180 χιλιάδες.

Οι πολιτικές σκοπιμότητες και η εγκατάληψη της πραγματικής κομμουνιστικής διεθνιστικής ιδεολογίας οδήγησε σταδιακά στην αλλαγή στάσης της Βουλγαρίας στο Μακεδονικό.
Έτσι φτάσαμε στον Μάρτιο του 1963 οπότε ο τότε ηγέτης της Βουλγαρίας Τόντορ Ζίφκοφ συγκάλεσε την ολομέλεια της Κ.Ε. του Κ.Κ.Β., η οποία αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν μακεδονικής εθνότητας πολίτες στη χώρα τους και ότι ημακεδονική γλώσσα είναι διάλεκτος της βουλγαρικής.

Το ΚΚΕ μόλις στις αρχές αυτής της δεκαετίας πήρε τη θέση ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και ότι αυτό πρέπει να το αποδεχθούν και οι πολίτες της Δημοκρατίας Μακεδονίας, της οποίας το όνομα θα εκφράζει μόνο γεωγραφικό προσδιορισμό. Αυτό αν δεν είναι φασισμός, τι είναι άραγε; (απάντηση: γεω-γραφικός φασισμός)

Εδώ οφείλουμε να υπενθυμίσουμε, ότι μόνο το Κ.Κ.Γιουγκοσλαβίας στο Μακεδονικό Ζήτημα τήρησε στην πράξη, όσα υποστήριζε στη θεωρία.

Η πολιτική σκοπιμότητα και το είδος των προσώπων που χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτησή της υπάρχουν και στους συντελεστές της εν λόγω έκδοσης.

Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών είναι ο Ν. Μέρτζος. Είναι Βλάχικης καταγωγής και γενέτειρά του είναι η Νέβεσκα Φλώρινας. Το 1926 άλλαξαν το όνομά της σε Νυμφαίο και οι κάτοικοί της από Βλάχοι (Λατίνοι) έγιναν Έλληνες.
Παντού στα Βαλκάνια, όπως και σε όλη την Ευρώπη, οι Βλάχικοι σύλλογοι καλλιεργούν τη βλάχικη γλώσσα και είναι περήφανοι για τη βλάχικη εθνική ταυτότητά τους. Παντού, εκτός Ελλάδος. Ο Ν. Μέρτζος είναι περήφανος που αναγκάζεται να απαρνιέται αυτή την ταυτότητα.

Την επιμέλεια, την εισήγηση και τη μετάφραση έκανε ο επίκουρος καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του ΑΠΘ, Σπυρίδων Σφέτας.
Το επώνυμο Σφέτας προέρχεται από το ρήμα σφέτε, που στα μακεδονικά σημαίνει φωτίζει. Δηλαδή σφέτας είναι ο φωτιστής ή ο άγιος (σφέτι Σπύρο). Αν δεχτούμε όσα υποστηρίζουν οι αντιμακεδόνες, ότι δηλαδή δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα και ότι αυτή είναι διάλεκτος της βουλγαρικής, τότε ο κ. καθηγητής έχει βουλγάρικο επώνυμο.

Ο Σ. Σφέτας, ο οποίος φαίνεται να φιλοδοξεί να γίνει ενός άλλου είδους Ε.Κωφός, είναι συγγραφέας και άλλων αξιόλογων έργων.
Σε ένα από αυτά (Η διαμόρφωση της σλαβομακεδονικής ταυτότητας) καταγράφει «Μια επώδυνη διαδικασία» χειραφέτησης, αγώνων και διώξεων κατά του μακεδονικού λαού.
Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που παραθέτει, υπάρχουν και πολλά που μαρτυρούν, ότι υπήρχε μακεδονικό κίνημα και Μακεδόνες που αυτοαποκαλούνταν έτσι πολύ πριν το Ίλιντεν.

Ένα από αυτά (σελ.28-31) είναι αναδημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα Makedonija, που εξέδιδε ο Βούλγαρος Slavejkov στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτός, εκφράζοντας την ανησυχία του για τη δημιουργία μακεδονικού κινήματος ανεξάρτητου από τη βουλγαρική Εξαρχία, έγραψε στις 18 Ιανουαρίου 1871:

«Τελικά το Μακεδονικό ζήτημα δημοσιοποιήθηκε και εμφανίστηκε στον τύπο. Λέμε τελικά, διότι το ζήτημα αυτό δεν είναι νέα υπόθεση. Ακούσαμε γι΄αυτό πριν από δέκα χρόνια από μερικούς ανά τη Μακεδονία. Βασικά δεχθήκαμε τα λόγια αυτών των νεαρών πατριωτών ως αστείο και ως εκφοβισμό στη ζέση των όχι και τόσο σοβαρών διενέξεών μας. Έτσι σκεφτόμασταν και εμείς πριν από δύο χρόνια, όταν νέες συνομιλίες με κάποιους Μακεδόνες μας έδειξαν ότι η υπόθεση δεν είναι μονάχα κούφια λόγια, αλλά σκέψη που πολλοί θέλουν να υλοποιήσουν. Μας ήταν λυπηρό και δύσκολο να ακούμε τέτοια λόγια …

Πολλές φορές ακούσαμε από τους Μακεδονιστές ότι δεν είναι Βούλγαροι, αλλά Μακεδόνες, απόγονοι των Αρχαίων Μακεδόνων.
…..
Αφού οι Αρχαίοι Μακεδόνες κατοικούσαν σε αυτούς του ίδιους τόπους, γιατί και οι σημερινοί κάτοικοι να μην είναι από Μακεδονικό αίμα; Αυτοί είναι οι πραγματικοί Μακεδόνες, συμπεραίνουν οι Μακεδονιστές, και ηρεμούν με τη μεγάλη τους ανακάλυψη! …»