Αυτό πληροφορηθήκαμε πρόσφατα από τα μέσα ενημέρωσης. Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ εμφανίστηκαν ως θερμοί υπερασπιστές της μνήμης των 800 περίπου μαχητών του Δ.Σ.Ε. που σκοτώθηκαν και ενταφιάστηκαν σε ομαδικούς τάφους, σε ένα αγρόκτημα 3,5 στρεμμάτων λίγο έξω από τη Φλώρινα. Επικαλέστηκαν το πνεύμα συμφιλίωσης και την αποκατάσταση δικαιοσύνης, καθώς έχουν στηθεί πολλά μνημεία στην περιοχή της Φλώρινας για τους νεκρούς του Εθνικού Στρατού, ενώ για τους αντίστοιχους του Δημοκρατικού Στρατού κανένα. Έχουν απόλυτο δίκαιο.
Η πρωτοβουλία πάρθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 60 χρόνων από την τέλεση της μάχης (12 Φεβρουαρίου 1949). Το ΚΚΕ έχει χρέος να τιμά τη μνήμη των νεκρών αγωνιστών του. Έχει όμως επιλεκτική μνήμη. Δεν θυμάται, ή δεν θέλει να θυμάται, ότι οι μισοί περίπου από τους νεκρούς εκείνης της μάχης είναι μακεδονικής καταγωγής. Δεν θέλει να θυμάται την αιτία που τόσο μεγάλο ποσοστό των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού ήταν Μακεδόνες.
Δύο εβδομάδες νωρίτερα (29 Ιανουαρίου 1949) είχε πραγματοποιηθεί η 5η Ολομέλεια. Σ’ αυτήν το Κ.Κ.Ε. θυμήθηκε ξανά τους Μακεδόνες. Λίγους μήνες νωρίτερα η Γιουγκοσλαβία του Τίτο διέκοψε την υποστήριξη της προς το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Επιπλέον οι παλινωδίες του ΚΚΕ στο Μακεδονικό, είχαν κάνει δύσπιστους και διστακτικούς τους Μακεδόνες.
Στο Γ’ Έκτακτο Συνέδριο (1924) το ΚΚΕ έλεγε: «Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ Γιουγκοσλαβίας, Ελλάδας και Βουλγαρίας ενισχύει ακόμα περισσότερον τον πόθο των Μακεδόνων να συνενώσουν τα τρία τμήματα της διαμελισμένης πατρίδος των και να αποτελέσουν μια Μακεδονία ενιαία και ανεξάρτητη… Η ελληνική μπουρζουαζία κατόρθωσε με την τυχοδιωκτική της ιμπεριαλιστική πολιτική στη Μικρασία και την αισχρή ανταλλαγή πληθυσμών, να ξεριζώσει από το πάτριο έδαφος πλέον του ενός εκατομμυρίου και επιζητά τώρα να εγκαταστήσει βεβιασμένα και σπασμωδικά τους περισσότερους από τους δυστυχείς αυτούς πληθυσμούς στη Μακεδονία και Θράκη και να τους χρησιμοποιήσει για τον βίαιο εξελληνισμό της χώρας, για την στερέωση της κυριαρχίας της…». Υιοθέτησε «το δικαίωμα των λαών της Μακεδονίας και Θράκης για την αυτοδιάθεσή των μέχρι και τον αποχωρισμόν των από την Ελλάδα και τη δημιουργίας μαζί με τα υπόδουλα στην άλλη βαλκανική μπουρζουαζία τμήματα της χώρας των ενιαίου και ανεξάρτητου κράτους…»
Τη θέση για «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία» την κρατάει μέχρι το 6ο Συνέδριο (Δεκέμβριος 1935), οπότε την αντικαθιστά με τη θέση «πλέρια ισοτιμία για τις μειονότητες … και κατά πρώτο λόγο των Μακεδόνων…». Τα επόμενα χρόνια υιοθέτησε την επιλογή του Υπουργείου Εξωτερικών να μας αποκαλεί «Σλαβομακεδόνες»
Κατά την 5η Ολομέλεια (29 Ιανουαρίου 1949), οπότε είχε χάσει την υποστήριξη της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο και είναι στριμωγμένο στο πεδίο των μαχών του Εμφυλίου, ξαναθυμήθηκε τους Μακεδόνες. Για να κερδίσει την υποστήριξή τους λέει:
«Στη Βόρεια Ελλάδα ο Μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ΄δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε. και της λαϊκής επανάστασης ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει. […] Ταυτόχρονα οι Μακεδόνες κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σοβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν, για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο μακεδονικό (σλαβομακεδονικό) και ελληνικό λαό…».
Η ηγεσία του ΚΚΕ μίλησε ξανά για την «πλήρη εθνική αποκατάσταση του μακεδονικού λαού», και μάλιστα «έτσι όπως τα θέλει ο ίδιος», επαναχρησιμοποίησε τον όρο «Μακεδόνες» γιατί είχε διαπιστώσει ότι το «σλαβομακεδόνες» δεν ήταν αποδεκτός από τους ίδιους τους Μακεδόνες, γιατί είχε διαπιστώσει τη δυσπιστία και απροθυμία τους να συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα. Αυτές οι ριζοσπαστικές θέσεις είναι και ο βασικός λόγος της μαζικής συμμετοχής του μακεδονικού λαού στις τάξεις του Δ.Σ.Ε.
Στη συνέχεια το ΚΚΕ έδειξε πλήρη ασυνέπεια προς το μακεδονικό λαό. Έδειξε στην πράξη, ότι τον εξαπάτησε και κατάφερε να τον χρησιμοποιήσει. Μόλις λίγους μήνες μετά (6η Ολομέλεια) άλλαξε θέση και την αντικατάστησε με τη «εθνική ισοτιμία των Μακεδόνων». Σήμερα κατέληξε στη θέση της εθνικής ανυπαρξίας των Μακεδόνων. Πρωτοστάτησε μάλιστα στην διαμόρφωση της θέσης της «ελληνικής αντίδρασης» στο ζήτημα της ονομασίας της Δημοκρατίας της Μακεδονίας περί «γεωγραφικού μόνο προσδιορισμού και όχι εθνικού».
Το ΚΚΕ αν έχει στοιχειώδη σεβασμό στις αρχές της δημοκρατίας και του πραγματικού κομμουνισμού, οφείλει να αναγνωρίσει τη λαθεμένη και εγκληματική στάση του απέναντι στο μακεδονικό λαό, να ζητήσει έμπρακτη συγνώμη από αυτόν και να συνταχθεί με τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που υπερασπίζονται τα δίκαια των Μακεδόνων και της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αλλιώς, όχι μόνο κομμουνιστικό δεν μπορεί να λέγεται αλλά ούτε καν δημοκρατικό.
Στοιχειώδης σεβασμός στη μνήμη των Μακεδόνων νεκρών της Μάχης της Φλώρινας επιβάλει τη μνημόνευση τους. Το μνημείο που πρέπει να στηθεί, πρέπει να έχει επιγραφή και στις δύο γλώσσες: την επίσημη Ελληνική και τη Μακεδονική. Να γίνει έτσι όπως τα έλεγε την εποχή εκείνη το ΚΚΕ για να εξασφαλίσει την υποστήριξη του μακεδονικού λαού. Στοιχειώδεις αυτοσεβασμός του ΚΚΕ και σεβασμός των Μακεδόνων συμπολεμιστών του επιβάλει τουλάχιστον τη μνημόνευσή τους στη μητρική τους γλώσσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου