Το πρώτο σκέλος της ανάρτησης είναι αναδημοσίευση από:
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2009/04/1.html
Σάββατο, 11 Απρίλιος 2009
Ιστορία της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας [1]
Στις 5 Απριλίου 972 ο Τζιμισκής κατέλαβε την Βουλγαρική πρωτεύουσα Πρεσλάβ και κατέργησε το βουλγαρικό Πατριαρχείο. Έτσι μετά από περίοδο 15 χρόνων και ανακατατάξεων φτάνουμε στην εποχή του Σαμουήλ όπου έγινε ο ιδρυτής ενός ισχυρού τσαρικού κράτους, με κέντρο αρχικά την Πρέσπα και αργότερα την Αχρίδα. Σιγά - σιγά συνένωσε υπό το σκήπτρο του όλες τις περιοχές της γεωγραφικής Μακεδονίας ως τη Θεσσαλονίκη, τα παλαιά εδάφη της Βουλγαρίας από το Δούναβη ως την οροσειρά των Βαλκανίων, καθώς επίσης τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τμήμα της Αλβανίας με το Δυρράχιο και τελικά τη Ρασκία και τη Διόκλεια. Το βουλγαρικό Πατριαρχείο, που είχε καταργήσει
ο Τζιμισκής, γιόρτασε την επανίδρυσή του στο κράτος του Σαμουήλ. Μετά από πολλαπλές μετατοπίσεις τελικά εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αχρίδα, την πρωτεύουσα του Σαμουήλ, που έμελλε, ως εκκλησιαστικό κέντρο, να επιζήσει για πολλούς αιώνες μετά την πτώση του κράτους του Σαμουήλ. Το νέο κράτος, από πολιτική και εκκλησιαστική άποψη αποτελούσε συνέχεια του κράτους του Συμεών και του Πέτρου και θεωρήθηκε τόσο από το Σαμουήλ όσο και από τους Βυζαντινούς ως το βουλγαρικό κράτος γενικά. Την εποχή εκείνη εκτός από το Βυζάντιο μόνο η Βουλγαρία κατείχε τα παραδοσιακά δικαιώματα μιας βασιλικής (τσαρικής) ηγεμονίας με δικό της Πατριαρχείο. Ο Σαμουήλ ιδιοποιήθηκε τελείως τις δύο αυτές παραδόσεις. Στην πραγματικότητα όμως το κράτος του διέφερε ουσιαστικά από το παλαιό κράτος των Βουλγάρων. Κατά τη σύνθεση και το χαρακτήρα του ήταν ένα καινούργιο και ιδιόμορφο κατασκεύασμα. Το κέντρο βάρους είχε τώρα μετατεθεί τελείως στη δύση και στο νότο και η Μακεδονία, που άλλοτε ήταν στην περιφέρεια και μερικές φορές εκτός του παλαιού βουλγαρικού κράτους, αποτέλεσε τώρα τον πραγματικό πυρήνα του.
Τον Σαμουήλ ως είναι γνωστό τον νίκησε στο πεδίο της μάχης ο Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος της Μακεδονικής δυναστείας. Να σημειώσω ότι η Μακεδονική δυναστεία ονομάστηκε έτσι όχι γιατί έχει τις ρίζες της στην γεωγραφική ή ιστορική Μακεδονία αλλά επειδή κατάγεται από το Βυζαντινό Θέμα της Μακεδονίας όπου αυτό ήταν γεωγραφικά στην Θράκη.
Αν και η τακτική του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου στο πεδίο της μάχης ήταν ωμή και αμείλικτη, η πολιτική του απέναντι στην υποταγμένη χώρα ήταν μετριοπαθής και συνετή. Αναγνωρίζοντας τις συνθήκες και τις συνήθειες της χώρας, επέτρεψε στους νέους υπηκόους του, σε αντίθεση με τον πληθυσμό των οικονομικά αναπτυγμένων επαρχιών της αυτοκρατορίας, να καταβάλλουν φόρους όχι σε νόμισμα, αλλά σε είδος. Το Πατριαρχείο της Αχρίδας υποβιβάσθηκε σε αρχιεπισκοπή, αναγνωρίσθηκε όμως ως αυτοκέφαλη Εκκλησία, έλαβε εξαιρετικά προνόμια και ανέκτησε τη δικαιοδοσία σε όλες τις επισκοπές που ανήκαν άλλοτε στο κράτος του Σαμουήλ και του Πέτρου.
Στην πραγματικότητα το καθεστώς της αυτοκέφαλης αρχιεπισκοπής της Αχρίδας είχε την έννοια ότι δεν υπαγόταν στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, εξαρτιόταν όμως από τον αυτοκράτορα, γιατί ο τελευταίος διατηρούσε το δικαίωμα να διορίζει τον αρχιεπίσκοπο Αχρίδας. Ο διακανονισμός αυτός, ένα αληθινό αριστούργημα της αυτοκρατορικής πολιτικής, εξασφάλισε στο Βυζάντιο τον έλεγχο πάνω στις εκκλησίες των νοτιοσλαβικών λαών αλλά και απέφυγε όμως να επεκτείνει περισσότερο την τεράστια δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως. Παράλληλα διασφάλισε με τον πρέποντα τρόπο τα εξαιρετικά προνόμια του εκκλησιαστικού κέντρου της Αχρίδας, του οποίου οι αυτοκέφαλοι αρχιεπίσκοποι διατήρησαν πολύ ψηλή θέση μέσα στην ελληνική εκκλησιαστική ιεραρχία σε σύγκριση με τους άλλους εκκλησιαστικούς ηγέτες, που βρίσκονταν υπό τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.
Τα σπουδαία έγγραφα του Βασιλείου Β' του έτους 1020, τα οποία ρυθμίζουν την κατάσταση της αρχιεπισκοπής Αχρίδας, μετά την υποταγή του κράτους του Σαμουήλ, διασώθηκαν σε ένα χρυσόβουλλο του Μιχαήλ Η' του έτους 1272 όπως επισημαίνει ο Ostrogorsky.
Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας σταμάτησε να υπάρχει το 1767 ενώ ο προκαθήμενος έφερε τον τίτλο «Αρχιεπίσκοπος Αχρίδας και πάσης της Βουλγαρίας» αλλά και «Αρχιεπίσκοπος Justiniana Prima και πάσης της Βουλγαρίας»[2]
Σημειώσεις
[1]-Κύρια πηγή μου είναι το έργο του George Ostrogorski, «Η ιστορία τους Βυζαντινού Κράτους» εκδόσεων Βασιλόπουλος.
[2]- The Synodicon of Tsar Boril states that the Archbishops of Ohrid are subordinated to the Turnovo Patriarchate. 14th c. (М. G. Popruzhenko, Synodicon of Tsar Boril, Bulgarian Antiquity), vol. VIII, Sofia, p. 93;
Αναρτήθηκε από akritas στις 12:12 πμ 0 σχόλια
Ετικέτες Αχρίδα
Παρατηρήσεις Karatasho
1. Αν κάποια από τα ιστορικά στοιχεία του άρθρου τα παραθέταμε εμείς, θα αμφισβητούνταν από τους αντιπάλους μας ως υποκειμενικά. Γι΄αυτό κάνουμε την αναδημοσίευση.
2. Το κράτος του Σαμουήλ ήταν πολυεθνικό και όχι Βουλγαρικό. Ο ίδιος του αυτοπροσδιορίζονταν ως τσάρος των Ρωμαίων και των Βουλγάρων, οι οποίες ήταν έννοιες πολυεθνικές. Οι Ρωμαίοι, βέβαια, της Κωνσταντινούπολης παραλείπουν για ευνόητους λόγους τον τίτλο του Ρωμαίου τσάρου.
3. Ο πατέρας του Σαμουήλ είχε τον τίτλο του Ρωμαίου Κόμη και ήταν διοικητής της κομητείας Κεντροδυτικής Μακεδονίας. Τα παιδιά του αναφέρονται και ως Κομητόπουλοι. Με τους σημερινούς όρους το επώνυμο του Σαμουήλ θα ήταν Κομητόπουλος. Πριν αποσχιστούν ήταν Ρωμαίοι, δηλαδή με τους σημερινούς όρους ήταν Έλληνες. Μόλις αποσχίστηκαν, ονομάστηκαν από τους Ρωμιούς Βούλγαροι.
Έγινε κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε με τους Μακεδόνες της εποχής του Ίλιντεν. Πριν αποσχιστούν ήταν «εκσλαβισμένοι» Μακεδόνες με καταγωγή απευθείας από τους αρχαίους Μακεδόνες. Όταν αποσχίστηκαν έγιναν Βούλγαροι.
4. Όσοι χαρακτηρίζουν το κράτος του Σαμουήλ βουλγαρικό και την αρχιεπισκοπή «-πάσης Βουλγαρίας», είναι σαν να λένε ότι η Μακεδονία, η Θεσσαλία, η Ήπειρος κλπ. ήταν «Βουλγαρία» και οι υπήκοοί του «Βούλγαροι». Αυτούς πολέμησε ο Βασίλειος και χαρακτηρίστηκε «βουλγαροκτόνους» από τους ρωμαιόπληκτους, χαρακτηρισμό που ο ίδιος ουδέποτε χρησιμοποίησε.
4. «Να σημειώσω ότι η Μακεδονική δυναστεία ονομάστηκε έτσι όχι γιατί έχει τις ρίζες της στην γεωγραφική ή ιστορική Μακεδονία αλλά επειδή κατάγεται από το Βυζαντινό Θέμα της Μακεδονίας όπου αυτό ήταν γεωγραφικά στην Θράκη.», γράφει ο Ακρίτας.
Εγώ προσθέτω. Πώς αυτή η δυναστεία ονομάστηκε Μακεδονική, αν και δεν είχε καταγωγή από την ιστορική και γεωγραφική Μακεδονία? Ακρίτα, δεν καταλαβαίνεις ότι δημιουργείς προηγούμενο και δίνεις ντοκουμέντα στους «σκοπιανούς», που όπως λές ένα τμήμα του κράτους τους δεν ανήκει στην ιστορική Μακεδονία?
5. Η αρχιεπισκοπή Οχρίδας δεν είχε καμία εξάρτηση από το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και ο Αρχιεπίσκοπος διορίζονταν από τον αυτοκράτορα. Άρα , αφού ήταν αυτοκέφαλη και δεν αποσχίστηκε από το Πατριαρχείο, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σχισματική και δεν έχει καμία ανάγκη αναγνώρισης από αυτό.
6. Η μακραίωνη δραστηριότητα της αρχιεπισκοπής Οχρίδας είναι η βασική αιτία επικράτησης της κυριλλικής γραφής στη Μακεδονία και της διαμόρφωσης της σημερινής Μακεδονικής γλώσσας. Εκείνη την εποχή η διδασκαλία της γλώσσας γινόταν κυρίως από τους κληρικούς με την χρήση των θρησκευτικών συγγραμμάτων. Οι Κύριλλος και Μεθόδιος μετέφρασαν τα θρησκευτικά βιβλία στη μακεδονική διάλεκτο της πατρίδας τους της Θεσσαλονίκης.
Εκεί οφείλεται το γεγονός ότι στη Μακεδονική γλώσσα υπάρχουν πολλά σλαβικά στοιχεία, ενώ σε άλλες περιοχές, όπου επίσης εγκαταστάθηκαν σλαβόφωνοι (Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα κλ.) δεν διατηρήθηκαν γιατί το ιερετείο εκεί χρησιμοποιούσε την Ελληνική γλώσσα. Όσοι μιλάνε για εκσλαβισμό της Μακεδονίας έχουν κάποιο δίκιο, αλλά το χρησιμοποιούν καταχρηστικά.
7. Η Αρχιεπισκοπή Οχρίδας σωστά αναφέρεται και ως «Justiniana Prima» (Πρώτη Ιουστινιανή). Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν η γενέτειρα του Ιουστινιανού, ο οποίος γι΄αυτό το λόγο της παραχώρησε προνόμια και την εξωράϊσε.
Η Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου (Βυζαντινή Ιστορία, Α΄:324-610, [Αθήνα,1975], σελ.248) γράφει ότι «Ο Ιουστίνος Α΄(518-527) τέλος, θείος και ιδρυτής της δυναστείας του Ιουστινιανού, καταγόταν από χωριό κοντά στα Σκόπια».
Ο Κ.Παπαρηγόπουλος (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.., βιβλίο ένατο, Μεσαιωνικός Ελληνισμός, [Αθήνα: Γαλαξίας, 1969], σελ.94) γράφει: «Ο Ιουστινιανός εγεννήθη… εν Δαρδανία` και ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Ίστοκ … αυτός ούτος δε Ουπράβδα, είχον δηλαδή … ονόματα καθ΄όλας τας πιθανότητας σλαυικά, τα οποία … επί το λατινικώτερον διεμορφώθησαν, το μεν Ίστοκ εις Σαββάτιον … το δε Ουπράβδα εις Ιουστινιανόν.»
«Ουπράβδα» στα μακεδονικά και «Ιουστινιανος» στα λατινικά σημαίνει δίκαιος.
Για να φτάσουν αυτοί στο σημείο να γίνουν αυτοκράτορες από το 518 μ.Χ., σημαίνει ότι ζούσαν εκεί πολύ πριν το την αρχή του 6ου αιώνα. Άρα αυτά περί Σλάβων που ήρθαν από τον 6ο αιώνα και μετά δεν ευσταθούν.
Επίσης Ίστοκ/ИСТОК στα μακεδονικά σημαίνει την Ανατολή, το σημείο του ορίζοντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=xmGeZIgNzS8&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφήβιντεο για την Μιρκα να αναρτηθεί
Ανώνυμε 21:05
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαρίστως να αναρτήσουμε βιντεο για Μίρκα, αλλά πρέπει να προσέχουμε και όλα τα επισυναπτόμενα.
Ότι να ναι γραφεις καρατάσο. σιγά σιγά θα μας πεις αυτο που λένε και τα τουρκικα βιβλία(αντίστοιχα) οτι ελληνικος πολιτισμός προέρχεται απο τους σλάβους. καταρχήν καταχράσαι όρους:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο όρος Ρωμαίος όντως ήταν πολιτικός και όχι εθνικός και σαυτόν ανήκαν πολλα έθνη, ήδη απο το 217 μ.Χ. ο όρος βούλγαρος απο πότε υπήρξε πολιτικος? μην ταυτίζεις τα αταιριαστα.επειδη δηλαδή ηταν πολυεθνικο κράτος και η βουλγαρία? αυτο έλειπε να έχουμε εθνη-κρατη 800 χρόνια πριν την γεννηση τους!!! αλλού λες πως οι βούλγαροι εκσλαβίστηκαν, άρα πρόκειται για φυλή που άφησε την τουρκικη της γλώσσα και πηρε την σλάβικη. 2.απο που κι ως που ο βασίλειος πολέμησε θεσσαλους, μακεδονες ηπειρώτες και θράκες? μπορει το κράτος του σαμουήλ να καταλάμβανε γεωγραφικά αυτες τις περιοχές γιατι και ο ίδιος αυτοτιτλοφορουνταν τσαρος ρωμαιων και βουλγάρων. Ρωμαιοι ήταν όλοι,μακεδονες, θεσσαλοι, θρακες, ηπειρωτες, ελληνόφωνοι φυσικα και χώνεψε το δεν υπήρχαν την εποχή εκεινη μακεδονοφωνοι!!! βούλγαροι ήταν οι δικοί του και οι σλάβοι της μακεδονίας που τους ιδιοποιουνταν ο ιδιος μιας και γλωσσικα ήταν ιδιοι τοτε, κατόπιν διακρίθηκαν οι σλαβομακεδονες απο τους βουλγαρους της κύριως βουλγαρίας.Το στρατό του σαμουήλ αποδεκάτησε δηλαδή έναν σλαβικό στρατό. Οι σλάβοι έγιναν "Ρωμαίοι" μετα την άλωση της Κων/λης απο τον Μωάμεθ, ο οποίος έχρισε τον Πατριάρχη μιλλιετ μπασί(εθνάρχη με εθνικο-θρησκευτικο περιεχόμενο ο όρος) επικεφαλής δηλαδή του Ρουμ μιλλιέτ στο οποίο ανήκαν όλοι οι ορθόδοξοι της αυτοκρατορίας.