Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Το Τεχνητό Κατασκεύασμα των Αθηνών 3ο μέρος


Αρχίστε από το 1ο μέρος


Η Μικρασιατική Εκστρατεία

Ο έλεγχος των στενών των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου ήταν πολύ μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τις δυνάμεις της Αντάντ κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όποιος τα κατέχει, ελέγχει το πέρασμα δια ξηράς από Ευρώπη προς Ασία και δια θαλάσσης από Μαύρη Θάλασσα προς τη Μεσόγειο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που για την επίτευξη αυτού του στόχου οι Αγγλογάλλοι έκαναν την πιο αιματηρή πολεμική επιχείρηση του ανατολικού μετώπου.
Στις συγκρούσεις κατά την απόβαση της Καλλίπολης και μετά (1915) είχαν περί τις 214.000 νεκρούς και οι Οθωμανοί περί τις 110.000. Όπως ήταν φυσικό, μετά την λήξη του πολέμου δεν θα ήθελαν να χάσουν αυτό τον έλεγχο. Αυτός ήταν ο λόγος που τους οδήγησε να παραχωρήσουν την Ανατολική Θράκη (πλην Κωνσταντινούπολης) στο πιστό προτεκτοράτο τους στη περιοχή, την Ελλάδα.
Σ’ αυτό συνηγορούσε και το γεγονός ότι περίπου το 30% των κατοίκων της περιοχής ήταν ελληνορθόδοξοι. Η διεθνής κοινότητα πιο εύκολα θα δέχονταν αυτή τη λύση. Τα ρομαντικά φιλελληνικά αισθήματα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης εκείνης της εποχής –και σίγουρα όχι τα της σημερινής- επίσης βοηθούσαν σ’ αυτή την κατεύθυνση
Έτσι κάλεσαν τον Βενιζέλο να εγκαταστήσει στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή.

Ο άλλος στόχος ήταν ο έλεγχος της σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεε την Κωνσταντινούπολη με την Βαγδάτη, δηλαδή τα πετρέλαια της Εγγύς Ανατολής.
Η επίτευξη αυτού του στόχου δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί με ένα κράτος μικρών δυνατοτήτων, όπως ήταν η Ελλάδα. Μπορούσε, όμως, να χρησιμοποιηθεί αυτή ως μοχλός πίεσης.


Στις 30 Οκτωβρίου 1918 η ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγκάζεται να υπογράψει ανακωχή στο Μούδρο της Λήμνου.
Οι όροι ήταν ταπεινωτικοί και καταργούσαν κάθε ίχνος εθνικής ανεξαρτησίας του τουρκικού λαού.

Μεταξύ των όρων ήταν:
- Ο έλεγχος των Στενών του Βοσπόρου περνούσε στον αρμοδιότητα των συμμάχων της Αντάντ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα,
- αποστρατεύονταν ο οθωμανικός στρατός και ο Σουλτάνος διατηρούσε το δικαίωμα να διατηρεί δυνάμεις μόνο για τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης,
- ο στόλος και όλο το στρατιωτικό υλικό παραδίδονταν στους συμμάχους,
- οι οθωμανικές επαρχίες της Μεσοποταμίας (Ιρακ), Συρίας, Κιλικίας, Υεμένης , Χετζάζης, Αρμενίας γίνονταν ανεξάρτητα κράτη υπό την κηδεμονία των συμμάχων της Αντάντ, κλπ.
Διασωζόταν το καθεστώς του Σουλτάνου, αλλά μετατρέπονταν σε τοποτηρητή των συμφερόντων των Δυτικών.

Οι όροι, όμως, δεν γίνονται δεκτοί από τον ίδιο τον τουρκικό λαό, ο οποίος αρχίζει να αντιδρά με επικεφαλής αξιωματικούς του στρατού που αρνούνται να παραδώσουν τον οπλισμό των μονάδων τους και δεν πειθαρχούν στις εντολές του Σουλτάνου. Στις κεντροανατολικές επαρχίες της Μικράς Ασίας αρχίζει να δημιουργείται αντιστασιακό κίνημα, το οποίο είναι πονοκέφαλος για τους Δυτικούς. Ο Σουλτάνος στέλνει δυνάμεις για να το αντιμετωπίσει, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Οι Δυτικοί σύμμαχοι φοβούνται την ανάπτυξη ισχυρού τουρκικού αντιαποικιακού κινήματος και προσπαθούν να προλάβουν την ανάπτυξή του.

Έτσι στις 6 Μαϊου 1919 το Ανώτατο Συμμαχικό Συμβούλιο αποφασίζει την αποστολή στην περιοχή της Σμύρνης ελλαδικού εκστρατευτικού σώματος.

Το σώμα ξεκίνησε βεβιασμένα από τη Μακεδονία χωρίς τις απαραίτητες προετοιμασίες, καθώς οι σύμμαχοι είχαν εξασφαλίσει την υποχώρηση των δυνάμεων του Σουλτάνου. Έτσι στις 15 Μαϊου 1919 γίνεται η αποβίβαση στη Σμύρνη.
Επίσημη δικαιολογία είναι η προστασία των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής. Αυτό στην Ελλάδα μεταφράζεται σε «προστασία του Ελληνισμού»

Το «Ελληνικό Γένος»


«Οι ελληνικές κοινότητες ελέγχουν, πριν το 1922, το 50% του κεφαλαίου του επενδεδυμένου στη βιομηχανία της Αυτοκρατορίας, το 60% των θέσεων εργασίας στους μεταποιητικούς κλάδους. Κυριαρχούν απόλυτα στο εισαγωγικό και το εξαγωγικό εμπόριο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το 1914 το 46% από τούς ιδιοκτήτες τραπεζών και τραπεζίτες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν Έλληνες. Την ίδια χρονιά από τις 6.507 βιομηχανίες και βιοτεχνίες της Αυτοκρατορίας το 49% ανήκε σε Έλληνες. Το 1914 πάλι, Έλληνες ήταν το 52% των γιατρών, το 49% των φαρμακοποιών, το 52% των αρχιτεκτόνων, το 37% των μηχανικών και το 29% των δικηγόρων της Αυτοκρατορίας. Οι Ρωμιοί μαθητές αντιπροσωπεύουν σε απόλυτους αριθμούς το διπλάσιο σχεδόν των Μουσουλμάνων μαθητών σε όλη την Αυτοκρατορία. Η ελληνική γλώσσα είχε γίνει η γλώσσα των εμπόρων και της καλής κοινωνίας, σε βαθμό που σημαντικό ποσοστό Ρωμιών αγνοούσε την τουρκική.»

Κατέθεσα το παραπάνω απόσπασμα από παλιά ανάρτηση του μπλογκ «παρε-δώσε», για να έχουμε μια εικόνα του πόσο «καταπιεσμένοι» και «υπόδουλοι» ήταν οι «Έλληνες», δηλαδή οι ελληνόφωνοι Ρωμιοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο και τη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Αυτό οφείλεται στα προνόμια που παραχώρησε ο Μωάμεθ ο Πορθητής μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 στο Ρωμαϊκό Γένος (Ρουμ Μιλιέτ) του οποίου εκπρόσωπος προ του Σουλτάνου θα είναι ο Πατριάρχης και οι κατά τόπους Δεσποτάδες.
Τα προνόμια βέβαια παραχωρήθηκαν έναντι των υπηρεσιών που δεσμεύτηκε να προσφέρει η Ρωμιοσύνη (το Ρουμ Μιλιέτ) στην Οθωμανική εξουσία. Αυτές οι υπηρεσίες έγιναν το βασικό στήριγμα των Οθωμανών κατακτητών στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια και γι’ αυτό μας αφορούν άμεσα.
Η βυζαντινή ελληνική γλώσσα έγινε η δεύτερη επίσημη γλώσσα της Αυτοκρατορίας, ενώ το δέλεαρ των προνομίων θα κάνει πολλούς αλλοεθνείς να ενταχθούν σ’ αυτό το Γένος.

Αυτοί οι συνεργάτες των κατακτητών που αμείφθηκαν με τα προνόμια, τα οποία τους έδωσαν τη δυνατότητα να διοικούν, να πλουτίζουν και να μορφώνονται, θα αποτελέσουν το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο του Ρωμαϊκού Γένους, που είναι γνωστό και ως Ρωμιοσύνη.
Κυρίως μετά τη Γαλλική Επανάσταση (1789), στην Ευρώπη αναπτύσσεται ο ρομαντικός εθνικισμός, που αντιπροσωπεύει την χειραφέτηση των ευρωπαϊκών εθνών και δεν έχει τα σύγχρονα σοβινιστικά χαρακτηριστικά του εθνικισμού.
Εκεί ως γνωστό άρχισε να αναπτύσσεται και ο ρομαντικός φιλελληνισμός χάρη στην αρχαιολατρεία των αστών και των διανοουμένων.

Αυτός ο ευρωπαϊκός ρομαντικός φιλελληνισμός, λόγω γεωγραφικής θέσης και γλώσσας, θα αρχίσει να επιρρεάζει τη Ρωμιοσύνη και να τη μετατρέπει σταδιακά σε Ελληνισμό.
Κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας τα δύο μη εθνικά ιδεολογήματα είναι πλέον ταυτόσημα και από πολιτικοπολιτισμικά έχουν ήδη μετατραπεί σε εθνικά με χαρακτηριστικά καταγωγής (γένους).
Είναι δηλαδή ήδη έτοιμα προς πολιτική εκμετάλλευση από τις πολιτικές εξουσίες. Είναι διαχρονικός ο κανόνας που εφαρμόζουν οι πολιτικές εξουσίες με τη διάβρωση, τη χειραγώγηση και την χρησιμοποίηση των ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων προς εξυπηρέτηση πολιτικών επιδιώξεων.
Η Μεγάλη Ιδέα που έχει ήδη καλλιεργηθεί στην Ελλάδα είναι ένα πρώτης τάξης ιδεολόγημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παρούσα περίπτωση.
Η Μεγάλη Ιδέα ταυτίζεται απόλυτα με τις επιδιώξεις των Δυτικών αποικιοκρατικών καθεστώτων.

Σύμφωνα με την επίσημη οθωμανική στατιστική του 1910, οι Ρωμαιορθόδοξοι αποτελούν το 16,4% των κατοίκων της Μικράς Ασίας, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του Πατριαρχείου του 1912 αποτελούν το 18,4%.

Οι σκοποί και οι συνέπειες της εκστρατείας

Η εγκατάσταση ελλαδικών στρατευμάτων στη Μ. Ασία εξοργίζει ακόμη περισσότερο τον τουρκικό λαό και τον ωθεί στις τάξεις του εθνικοαπελευθερωτικού πλέον κινήματος των Νεοτούρκων.
Ένα μήνα μετά, αντάρτικα σώματα ανακαταλαμβάνουν προσωρινά την Προύσα και το Αϊδίνιο, κάτι που κάνει τους Δυτικούς να συνειδητοποιήσουν ότι το κίνημα συνεχώς δυναμώνει και απειλεί να τους ανατρέψει τα σχέδια.
Η Ελλάδα προκειμένου να δείξει ότι είναι αξιόπιστος χωροφύλακας στην περιοχή, αναγκάζεται να στείλει και άλλα στρατεύματα.


Στις 25 Ιουλίου 1919 συγκαλείται στο Ερζερούμ το πρώτο εθνικό συνέδριο των Τούρκων. Με διακήρυξή του ζητάει μεταξύ άλλων την απομάκρυνση των δυνάμεων κατοχής από όλη τα εδάφη της Μικράς Ασίας.
Τέτοιες δυνάμεις φυσικά είναι πρώτα και κύρια οι ελλαδικές. Ακόμα και οι ίδιες τους αυτοαποκαλούνται έτσι. Ο διοικητής του ελλαδικού εκστρατευτικού σώματος υπογράφει όλες της αποφάσεις του ως «Διοικητής των Δυνάμεων Κατοχής».

Ο Σουλτάνος αναγκάζεται να προκηρύξει εκλογές οι οποίες γίνονται το Δεκέμβριο του 1919 και στις οποίες επικρατούν πανηγυρικά οι Νεότουρκοι.
Αυτό έδειξε στους Δυτικούς τη μεγάλη επιρροή των Νεοτούρκων, οι οποίοι αρνούνται να δεχθούν τους όρους της Ανακωχής του Μούδρου.

Οι Δυτικοί προκειμένου να επιβάλουν την πολιτική τους, ανατρέπουν πραξικοπηματικά τη νέα κυβέρνηση το Μάρτιο του 1920 και διαλύουν το νόμιμα εκλεγμένο κοινοβούλιο.
Πολλοί εκλεγμένοι βουλευτές συνελήφθησαν και εξορίστηκαν στη Μάλτα.
Όσοι διέφυγαν σχημάτισαν κυβέρνηση στην Άγκυρα με επικεφαλής τον
Κεμάλ Ατατούρκ.


Η υπογραφή της οριστικής Συνθήκης με την ηττημένη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου καθυστερεί λόγω των ανταγωνισμών των νικητριών δυνάμεων. Μόνο όταν υπογράφεται μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας η Συμφωνία του Σαν Ρέμο (Απρίλιος 1920) για το μοίρασμα των πετρελαίων της πρώην οθωμανικής επικράτειας, ανοίγει ο δρόμος για την υπογραφή της τελικής Συνθήκης με το Σουλτάνο.
Οι σύμμαχοι που μέχρι τότε δεν επέτρεπαν στο ελλαδικό εκστρατευτικό σώμα να επεκταθεί και να χτυπήσει το αντάρτικο κίνημα, αρχίζουν να πιέζονται έντονα από αυτό τον Μάϊο του 1920 στον Βόσπορο και την Κιλικία.
Έτσι, προκειμένου να ανακουφιστούν από αυτές τις επιθέσεις, δίνουν εντολή στις ελλαδικές δυνάμεις να επιτεθούν (Ιούνιος 1920) κατά των επαναστατών.


Τον Αύγουστο του 1920 υπογράφεται τελικά μεταξύ συμμάχων και Σουλτάνου η Συνθήκη των Σεβρών με την οποία ουσιαστικά επικυρώνονται οι όροι της ανακωχής του Μούδρου και η δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδας των Πέντε Θαλασσών και των δύο Ηπείρων.
Τη Συνθήκη όμως αυτή δεν την αναγνωρίζει η κυβέρνηση της Άγκυρας.


Το επόμενο διάστημα οι συνθήκες αρχίζουν να μεταβάλλονται ραγδαία.
Στις 4 Οκτωβρίου 1920 επισκέπτεται την Άγκυρα Σοβιετική αντιπροσωπεία και αρχίζει συνομιλίες που καταλήγουν στη σύναψη Συνθήκης Φιλίας στις 21 Μαρτίου 1921.
Αυτό ανησυχεί τους Δυτικούς, οι οποίοι φοβούνται μήπως με την εχθρική τους στάση ρίξουν το νεοτουρκικό κίνημα στην αγκαλιά των Σοβιετικών και αρχίζουν τις επαφές προκειμένου να πετύχουν συμβιβασμό μαζί του. Εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένοι σε παραχωρήσεις προς αυτό, κυρίως σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, κάτι που έχει άμεση σχέση με το ελλαδικό εκστρατευτικό σώμα.

Η Ελλάδα αντιλαμβάνεται την αλλαγή των διπλωματικών δεδομένων και ότι ο καιρός κυλάει εις βάρος της.
Προκειμένου να εξαναγκάσει τους Τούρκους σε συμβιβασμό μαζί της, επιχειρεί απεγνωσμένη επίθεση προς την Άγκυρα. Ηττάται όμως στον Σαγγάριο και αναγκάζεται να οπισθοχωρήσει προς το Εσκι Σεχίρ (Αύγουστος – Σεπτέμβριος 1921)

Στις 20 Οκτωβρίου 1921 υπογράφεται Γαλλοτουρκική συμφωνία, βάσει της οποίας οι Γάλλοι εκκενώνουν την Κιλικία και παραδίνουν οπλισμό στους Τούρκους.
Όταν στις 21 Οκτωβρίου 1921 ο πρωθυπουργός Δ. Γούναρης επισκέπτεται το Παρίσι, οι Γάλλοι του ζητούν να αποχωρήσει από τη Μικρά Ασία και τμήμα της Ανατολικής Θράκης.
Με απλά λόγια οι Γάλλοι πέτυχαν το σκοπό τους με την αναγνώριση της κηδεμονίας τους στη Συρία και τον Λίβανο και δεν χρειάζονται πλέον την Ελλάδα.
Αθέτησαν τις υποσχέσεις τους προκειμένου αυτή να εισέλθει στον πόλεμο στο πλευρό τους. Μοναδικός πλέον σύμμαχος της Ελλάδας παραμένει μόνο η Αγγλία, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμπεριφερθεί όπως η Γαλλία.


Στις 22 Μαρτίου 1922 αρχίζει στο Παρίσι η διάσκεψη υπουργών Εξωτερικών Γαλλίας, Αγγλίας, Ιταλίας, η οποία προτείνει ανακωχή, την οποία απορρίπτουν οι Τούρκοι και απαιτούν την άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής.
Η Ελλάδα ζητάει την άδεια από τους συμμάχους να καταλάβει στρατιωτικά την ίδια την Κωνσταντινούπολη, αλλά το αίτημά της απορρίπτεται.

Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η Ελλάδα είναι αδύνατο να κρατήσει τα εδάφη που κατέχει μέχρι το ύψος του Εσκι Σεχίρ. Οι Άγγλοι, όμως, της διαμηνύουν πως δεν πρέπει να υποχωρήσει, γιατί αυτό θα αποδυναμώσει την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας, επιχείρημα που φαίνεται πολύ λογικό.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ο έλεγχος των πετρελαίων της Εγγύς Ανατολής.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις εκ μέρους των συμμάχων στη Μικρά Ασία γίνονται πλέον μόνο από τις ελλαδικές δυνάμεις. Ο Κεμάλ γνωρίζει ότι με μικρή έστω συμμετοχή σ’ αυτές των συμμάχων, δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί ούτε την πρωτεύουσά του την Άγκυρα. Άρα είναι αναγκασμένος να επιδιώξει συνδιαλλαγή με αυτές και κυρίως πρέπει να κρατήσει μεγάλο μέρος των τουρκικών δυνάμεων στη δυτική Μικρά Ασία.
Έτσι οι μικρές τουρκικές δυνάμεις στην ανατολή επιτρέπουν την εύκολη εφαρμογή του αγγλικού σχεδίου για τις πετρελαιοφόρες περιοχές.
Ήδη είχαν καταλάβει τη Μεσοποταμία και οργάνωναν το υπό την πλήρη κηδεμονία τους νέο Ιρακινό κράτος.

Στις αρχές Αυγούστου 1922 οι Άγγλοι ζητούν από την Ελλάδα να ξεπληρώσει τα χρέη της.(?)
Στις 26 Αυγούστου 1922 οι τουρκικές δυνάμεις με αιφνιδιαστική αντεπίθεση σπάνε το ελλαδικό μέτωπο και αναγκάζουν σε άτακτη φυγή τον ελλαδικό στρατό.
Σε δύο εβδομάδες φτάνουν στη Σμύρνη με τα γνωστά επακόλουθα.

Όλο αυτό το διάστημα οι τελευταίοι εναπομείναντες σύμμαχοι της Ελλάδας, οι Άγγλοι, δεν βοηθούν, δημιουργώντας έστω κάποια όξυνση με τους Κεμαλικούς στην περιοχή του Βοσπόρου, ώστε αυτοί να μην επιδοθούν ανενόχλητοι στην καταδίωξη του ελλαδικού στρατού.
Το ίδιο διάστημα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ο υπό την αγγλική καθοδήγηση Ιρακινός στρατός καταλαμβάνει τις πετρελαιοφόρες περιοχές της Μοσούλης, όπου πλειοψηφούν οι Κούρδοι. Στις 10 Οκτωβρίου θα υπογραφεί και η Αγγλοϊρακινή συμφωνία με την οποία θα εξασφαλιστεί η εκμετάλλευση των περτελαίων του νέου κράτους από τους Δυτικούς.

Μετά την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου, οι σύμμαχοι κάνουν επαφές για τη σύναψη ανακωχής με τις Κεμαλικές δυνάμεις στα Μουδανιά. Καθορίζουν τους όρους, ως πραγματικοί κηδεμόνες της Ελλάδας, πριν φτάσει η ελλαδική αντιπροσωπεία.
Έτσι η αντιπροσωπεία αρνείται να υπογράψει την ανακωχή (3 Οκτ.1922), υποστηρίζοντας ότι δεν έχει τέτοια εξουσιοδότηση από την κυβέρνηση, η οποία όμως στις 14 Οκτωβρίου 1922 στέλνει τηλεγράφημα, με το οποίο δηλώνει ότι αποδέχεται τους όρους.

Μέσα σε 15 ημέρες ο ελλαδικός στρατός υποχρεώνεται να εγκαταλείψει, όχι μόνο τη Μικρά Ασία, αλλά και την Ανατολική Θράκη και μάλιστα μαζί με τους ρωμαιορθόδοξους πληθυσμούς.Η Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν μια πολιτική κίνηση των συμμάχων, που πάτησε στον μεγαλοϊδεατισμό που είχε καλλιεργηθεί στην Ελλάδα.
Όπως το έθεσε ο τότε υπουργός πολέμου της Αγγλίας, Ουίνστον Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του, η Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν «ένας πόλεμος που έπρεπε να διεξαχθεί μέσω εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου», οι πόλεμοι δε «που διεξάγονται κατ’ αυτόν τον τρόπον από τα μεγάλα έθνη, είναι συχνά πολύ επικίνδυνοι για τους αντιπροσώπους».
Ήταν φύσει αδύνατον "o αντιπρόσωπος", δηλαδή η Ελλάδα, να αστυνομεύσει για λογαριασμό των Δυτικών περιοχές τόσο μεγάλης στρατηγικής σημασίας, όπου οι τουρκικοί πληθυσμοί ήταν υπερδιπλάσιοι από τους ελληνοχριστιανικούς. Χρησιμοποιήθηκε, όμως, η Μεγάλη Ιδέα αυτής της μικρής χώρας για εκβιαστεί το Νεοτουρκικό καθεστώς να συνθηκολογήσει με τους Δυτικούς.
Αυτό που απασχολούσε τους Δυτικούς ήταν η δημιουργία κρατών προτεκτοράτων στην περιοχή, που θα εμποδίζουν την κάθοδο των αντιπάλων τους στα νότια Βαλκάνια και τη Μικρά Ασία μέχρι το νότιο Καύκασο. Αυτά τα κράτη είναι η Ελλάδα και η Τουρκία.

Με κριτήριο τα συμφέροντά τους, οι Δυτικοί «σύμμαχοι» θα καθοριστούν και τους όρους της Συνθήκης της Λοζάνης (24 Ιουλίου 1923).
Θα αφαιρέσουν τη Δυτική Θράκη από τη Βουλγαρία, την οποία θα παραχωρήσουν στην Ελλάδα και θα επιστρέψουν την Ανατολική Θράκη στην Τουρκία.


Η ανταλλαγή πληθυσμών

Επειδή θέλουν την Ελλάδα και την Τουρκία σταθερά και ισχυρά κράτη, ικανά να εμποδίζουν «τον από βορά κίνδυνο», πρέπει να τα καταστήσουν εθνικά ομοιογενή.
Έτσι στα πλαίσια των συνομιλιών της Λοζάνης, που άρχισαν το Νοέμβριο του 1922, προωθούν την πολιτική της «υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών».

Την υποχρεωτική ανταλλαγή την επιβάλλουν με τη Συμφωνία Ελλάδας Τουρκίας στις 30 Ιανουαρίου 1923, γιατί η «προαιρετική» που συμφωνήθηκε με τη Συνθήκη του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919) και αφορούσε την ανταλλαγή πληθυσμών με τη Βουλγαρία, δεν είχε απολύτως κανένα αποτέλεσμα.
Την υποχρεωτική ανταλλαγή υποστηρίζουν και οι Η.Π.Α., οι οποίες αν και δεν συμμετείχαν άμεσα στον πόλεμο, παρεμβαίνουν στο ζήτημα των όρων της Συνθήκης της Λοζάνης, επικαλούμενες την προάσπιση των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή.

Η ανταλλαγή πληθυσμών προωθήθηκε, βέβαια, με πρόσχημα τα συμφέροντα και την προστασία των εθνικών μειονοτήτων. Αυτό, όμως, είναι μια τεραστίων διαστάσεων υποκρισία.
Όπως είδαμε σε προηγούμενο σημείο του άρθρου, οι ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί της Μικράς Ασίας και Α. Θράκης, όχι μόνο δεν διώκονταν, αλλά και είχαν προνομιακή θέση. Η ίδια η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση των Νεοτούρκων είχε διακηρύξει επανειλημμένα, ότι θα συνεχίσουν να είναι σεβαστά τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Αλλά ακόμα και αν υπήρχε δυσπιστία ως προς την ειλικρίνειά της, ήταν πανεύκολο η προστασία τους να ανατεθεί στις Μεγάλες Δυνάμεις.

Έτσι οι ελληνορθόδοξοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπών, άσχετων προς τα δικαιώματά τους και τα συμφέροντά τους.
Η Μικρά Ασία και η Αν. Θράκη θα «απελευθερωθούν» από αυτούς, προκειμένου να δημιουργηθούν τα δύο ισχυρά προτεκτοράτα των Δυτικών.


Το καθεστώς των Αθηνών θα χρησιμοποιήσει αυτούς τους πληθυσμούς κυρίως για τον εποικισμό της Μακεδονίας, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού κάθε άλλο παρά ελληνικός είναι. Θα αποτελέσουν την πρώτη γραμμή στο μέτωπο του «από βορά κινδύνου».
Εμπνευστής της πολιτικής της ανταλλαγής πληθυσμών είναι ο Ελ. Βενιζέλος.
Ξέρει ότι η Ελλάδα, λόγω σύνθεσης πληθυσμού, δύσκολα θα κρατήσει μελοντικά το τμήμα της Μακεδονίας που «κατέκτησε» με τους Βαλκανικούς Πολέμους.

Στα τέλη του 1914, οπότε έχει αρχίσει ο Α’ Παγκόσμιος, υποστηρίζει την συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν στο πλευρό της Αντάντ και αποκαλύπτει τις προθέσεις του στον άλλο (λόγω αντιβουλγαρισμού) σύμμαχο, πρωθυπουργό της Ρουμανίας Τάκε Ιονέσκο. Σε μήνυμά του, που περιέχεται σε τηλεγράφημά του προς τον πρέσβη της Ελλάδας στο Βουκουρέστη, γράφει:
«Δεν αντιτιθέμεθα δια τούτο κατά ενδεχόμενης αυξήσεως της Βουλγαρίας είτε εν Θράκη εις βάρος της Τουρκίας είτε εν Μακεδονία διά παραχωρήσεων εκ μέρους της Σερβίας. […] Ο εθνικός όγκος των εν τω κόσμω Βουλγάρων είναι μικρότερος των 5.000.000 ψυχών. Ο ελληνικός εθνικός όγκος είναι μεγαλύτερος κατά 70%. Δια τον μείζονα τούτον εθνικόν όγκον, όστις μοιραίως είναι προορισμένος να συγκεντρωθή εντός των ορίων του ελευθέρου Βασιλείου, αξιούμεν έδαφος το οποίον να μην είναι μικρότερον του βουλγαρικού».
Ο Βενιζέλος αποκαλύπτει εδώ την πρόθεσή του να μεταφέρει ελληνορθόδοξους πληθυσμούς, αλλά και το «έδαφος» στο οποίο προτίθεται να τους εγκαταστήσει. Το γεγονός ότι κατά το Β’ Βαλκανικό Πόλεμο κάνει και εθνοκάθαρση στη Μακεδονία, επιβεβαιώνει αυτές τις προθέσεις. Τα θύματα αυτής της πολιτικής του θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν είτε στη Βουλγαρία είτε στην Τουρκία.
Έχοντας ακόμα στη μνήμη τους νοπές τις εικόνες των σφαγιασθέντων συγγενών τους και των καμένων χωριών τους, θα είναι οι πρώτοι που κάνουν το ίδιο στους εκεί ελληνορθόδοξους, που θα αποτελέσουν και το πρώτο κύμα «προσφύγων».
Η ελλαδική κυβέρνηση δεν μπορεί να αδυνατούσε να προβλέψει, ότι οι δικές της θηριωδίες στη Μακεδονία το 1913, θα προκαλέσουν αντίποινα εις βάρος των ομογενών τους. Το ίδιο ισχύει και για τις καταστροφές και τις σφαγές αμάχων του ελλαδικού εκστρατευτικού σώματος στη Μικρά Ασία.
Αυτή η συνειδητή πολιτική αποσκοπούσε στο ξερίζωμα του «Ελληνισμού» από τις εστίες του και την χρησιμοποίησή του για το εποικισμό των Νέων Χωρών.


Με αυτό τον τρόπο και αυτές τις απάνθρωπες πολιτικές εξυπηρετήθηκε ο σκοπός της κατασκευής της Μεγάλης και Ισχυρής Ελλάδας και του ένδοξου Ελληνικού Έθνους. Αυτό εξυπηρετούσε θαυμάσια τα συμφέροντα των Δυτικών στην περιοχή και γι’αυτό έγινε με την άμεση στήριξη και καθοδήγησή τους.
Αν οι υπήκοοι αυτού του κράτους γνώριζαν την πραγματική του ιστορία, δεν θα ήταν τόσο περήφανοι γι’ αυτήν, τόσο υπερόπτες, τόσο σοβινιστές, τόσο ρατσιστές… Θα ήταν δημοκρατικοί πολίτες.

Εμείς οι Μακεδόνες που ήμαστε θύματα αυτής της διαδικασίας κατασκευής του νεοελληνικού έθνους και κράτους, έχουμε έναν λόγο παραπάνω να επιδιώκουμε την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.
Στην εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού αποσκοπεί η κατάθεση αυτού του άρθρου.


Υ.Γ. Χρησιμοποιώ τον όρο ελλαδικός αντί του ελληνικός, γιατί για παράδειγμα ο ελλαδικός στρατός δεν αποτελούνταν μόνο από Έλληνες, αλλά και από Μακεδόνες, Βλάχους, Αρβανίτες κλπ. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τον ιταλικό κράτος ή το στρατό δεν τον λέμε λατινικό, αν και είναι λατινικός.

16 σχόλια:

  1. Ανώνυμος25/3/10, 5:09 π.μ.

    Ζωγράφισες και πάλι ρε Καρατάσο. Μπορεί να μην έχεις την κατάρτιση του Λιθοξόου αλλά από γλαφυρή πένα άλλο τίποτα. Βέβαια έγραψες πολλά για να μας πεις σε τελική φάση τα ίδια τετριμένα:
    α) Το ελληνικό/ρωμέϊκο γένος δεν ακολουθεί το Γερμανικό καλούπι (μια εθνοτική ομάδα - ένα έθνος)... Σιγά το συνταρακτικό νέο...
    β) Οι Μεγάλες Δυνάμεις έπαιξαν με την Ελλάδα... Τώρα περίμενες να το πρωτακούσουμε;
    γ) Η Ρωμιοί (σε αντίθεση με τους αγνούς Μακεδόνες για παράδειγμα) ήταν οι συνεργάτες του Οθωμανού κατακτητή... 100 χρόνια και τα ίδια και τα ίδια λέτε, και στον Καραϊσκάκη θα τα λέγατε...
    δ) Η Μικρασιατική καταστροφή έγινε για να εποικιστεί η Μακεδονία... (Το εμπεδώσαμε από τους ομογενείς σας εδώ και δεκαετίες...)
    ε) Ασχέτως τι σας έλεγαν οι Αρβανίτες/Βλάχοι/Μακεδόνες παπούδες σας - Έλληνες δεν ήταν, απλώς Ελλαδίτες... Τι είχα Παντελάκη μου τι είχα Παντελή μου...

    Τίποτα πιο καινούργιο έχει το διδακτικό πρόγραμμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμε 05:09

    Είμαι πολιτικός ακτιβιστής και όχι ακαδημαϊκός ερευνητής.
    Αγωνίζομαι, αυτά που λες εσύ τετριμένα, να γίνουν τεριμένα -δηλαδή γνωστά- για όλους τους πολίτες και όχι για μια μικρή ελίτ.
    Δυστυχώς αυτή η μικρή ελίτ είναι βολεμένη με αυτή την κατάσταση και ελάχιστοι από αυτούς δραστηριοποιούνται για να βγάλουν τη μεγάλη πλειψηφία του κόσμου από την άγνοια της πραγματικής ιστορίας.
    Ο λόγος είναι γνωστός. Η άγνοια καθιστά τον πολίτη έρμαιο της χειραγώγισης των πολιτικών και δη των εθνικιστών.
    Εχω την εντύπωση ότι έχω γίνει ενοχλητικός σε μερικούς, όπως και αρκετοί άλλοι , ακριβώς γιατί απευθύνομαι στον μέσο πολίτη.
    Βοηθάμε στο να χαλάσει το μαντρί - με τετριμένους μαντρότοιχους- στο οποίο είναι μαντρομένος ο μέσος πολίτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος25/3/10, 10:57 π.μ.

    Καρατάσο, φαντάζομαι να κατάλαβες και μόνος σου γιατί κάποιοι προσπαθούν να υποτιμήσουν το έργο σου. Για μερικούς μήνες είχες χαθεί και πίστεψαν ότι απογοητεύτηκες. αυτό προσπαθούν να κάνουν και τώρα. Αν είναι τετριμένα αυτά που γράφεις θα τα βρίσκαμε σε πολλά άλλα μπλοκ και δεν θα τα διάβαζαν οι αντίπαλοί σου. Πολύ σωστή η επιλογή σου να απευθύνεσαι στον μέσο πολίτη. αυτός μας ενδιαφέρει. Το μπλοκ σου να ξέρεις ότι το παρακολουθούν τακτικά κάποιοι εκεί στο ΙΜΧΑ και την Εταιρία μακεδονικών Σπουδών. Τους έχεις βάλει τα γυαλιά και σκάνε από το κακό τους. Μπορεί να είναι και βαλτοί να σε απογοητεύσουν. Να ξέρεις ότι είναι πολοί εκείνοι που σε διαβάζουν αλλά δεν παρεμβαίνουν με σχόλια. Εγώ δεν έχω γράψει πάνω από 4-5 φορές σε διάφορα μπλοκ. Τωρα γράφω γιατί δεν θα ήθελα να σταματήσεις πάλι από κάποια απογοήτευση. αν σε απογοήτευσαν κάποιοι από το ουράνιο τόξο έχουν ήδη αμειφθεί με την περιφρόνηση του κόσμου. Εδώ και πολύ καιρό έχω την απορία γιατί το ουράνιο τόξο δεν ανέλαβε το καθήκον να βγάλει τον κόσμο από την ιστορική πλάνη στην οποία τον έχουν εγκλωβίσει. Αυτό έπρεπε να είναι το βασικό του καθήκον. Ίσως δεν τους άφηνε και ο Λιθοξόου, ο οποίος τελικά εξελήχθηκε σε ένα είδος ιδεολογικού κηδεμόνα. Δεν ξέρω που ωφείλεται η οργή σου εναντίον τους αλλά η γνώμη μου είναι να μην ασχολείσαι μαζί τους. Εχουν αυτοκαταδικαστεί και δεν ωφελεί να πυροβολείς πτώματα. Η προκλητική αυτοπροβολή τους από τη σελίδα του ουράνιου τόξου μη νομίζεις ότι τους ωφελεί. Και μόνο που βάζουν τη φωτογραφία τους εκεί λέει πολλά. Μη νομίζεις ότι ο κόσμος δεν βγάζει συμπεράσματα ακόμα και από το ύφος τους.
    Καλό θα είναι να σε βοηθάνε και άλλοι Μακεδόνες στέλνωντας ιστορικές εγασίες στο μπλοκ σου. Καλό θα είναι να βγουν και σε έντυπες εκδόσεις κάποια από τα άρθρα σου καταλλήλως διαμορφωμένα βέβαια. καλή δύναμη.
    ΓΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος25/3/10, 2:27 μ.μ.

    Mε τη δικη σας ιστορια πότε επιτελους θα ασχοληθειτε; Αλλα βεβαια... δεν σας παιρνει. Ειναι οπως η γερμανικη αλλα χωρις τον Καντ, τον Κελσεν, και τους διαφωτιστες. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ... Πρωτα κοιταμε το σπιτι μας και μετα κοιταμε τους αλλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος25/3/10, 5:48 μ.μ.

    Κανείς δεν υποτιμάει τίποτα! Συγχαρητηρια, Καρατάσο για την υπομονή σου να κάτσεις να γράψεις την παραπάνω ανάρτηση.
    Το μόνο που κάνεις είναι να γράφεις τις αλήθειες, που δεν προβάλλονται. Το αστείο είναι ότι τα θεματα αυτά θίγονται ακόμα και από 'εθνικιστές' ιστορικούς, αλλά οι αναγνώστες τους μέσα στην 'τύφλα' τους αδυνατούν να φιλτράρουν και να ερμηνεύσουν όσα διαβάζουν -αν τα διαβάζουν-.
    Με τη μελέτη της μικρασιατικής εκστρατείας έχω ασχοληθεί πάρα πολύ από τοτε που εκανα εργασίες ως φοιτητής και πραγματικά χάρηκα που έκανες αυτη την ανάρτηση, όπου σε λίγες γραμμές εξέθεσες αντικειμενικά την ιστορική πραγματικότητα.
    Μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή των γεγονότων εκείνης της περιόδου αποτελεί και ο ρόλος άλλων καθαρά οικονομικών παραγόντων της εποχής (εννοώ πέρα από την εκμετάλλευση του πετρελαίου). Αν θες ψάξου λίγο πάνω και σ'αυτό, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παραμέτρος του όλου σκηνικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανάρτησα το σχόλιο του 05:09 και 14:27, γιατί έβαζαν κάποια ζητήματα με πολιτισμένο τρόπο, αλλά και που έδειχναν κάποια ενόχληση. Υπήρχαν και 5-6 άλλα που τα απέρριψα είτε επειδή είχαν προσβλητικούς για τους Μακεδόνες χαρακτηρισμούς είτε γιατί ήταν εκτός θέματος, ίσως και σκόπιμα για να αποπροσανατολίσουν το διάλογο
    Δεν υπάρχουν σχόλια που με επιχειρήματα να αντικρούουν τα ζητήματα της ανάρτησης.

    Ευχαριστώ όσους γράφουν καλά λόγια, αλλά θέλω να ξέρουν ότι δεν κάνω ευχαριστήριο στον καθένα, κυρίως για λόγους οικονομίας χώρου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το εκτιμώ.

    Ανώνυμε 17:48
    Η βιβλιοθήκη μου είναι φτωχή και δεν έχω εύκολη πρόσβαση σε αρχεία βιβλιοθήκες και πανεπιστημιακές εργασίες.
    Ευχαρίστως θα δημοσίευα ενδιαφέρουσες εργασίες αναγνωστών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος25/3/10, 9:54 μ.μ.

    Καρατάσο σε διαβεβαιώ πως μου είχες λείψει όσο δεν έγραφες λόγω του γλαφυρού σου στυλ. Θα προτιμούσα βέβαια να έλεγες και κάτι που να μην το έχω διαβάσει ήδη από τους ομοεθνείς σου φανατίλες (του εξωτερικού και του εσωτερικού) αλλά δεν πειράζει, τα λες πιο ωραία. Ενοχλείς όσο ενοχλεί και η αράχνη που θα βρω στο σπίτι μου όσο κι αν το κρατάω καθαρό - είναι φυσικό στον πληθυσμό της χώρας να υπάρχουν και άνθρωποι με το μίσος που έχετε για το Ρωμέϊκο όσο κι αν δεν είναι ευχάριστο.

    Και στα σίγουρα σε προτιμώ από τους Τοξότες που κρύβονται πίσω από το "ευρωπαϊκό" τους δάκτυλο. Ο δικός σου ο ρόλος (να φανατίσεις τους εν Ελλάδει ομοεθνείς σου) είναι χρήσιμος - χίλιες φορές καλύτερα να ξέρουμε από ποιούς να προστατευτούμε. Από εκεί και πέρα σ' αφήνω να βαυκαλίζεσαι πως γκρεμίζεις μαντριά: Αν καταφέρνεις να εξαγριώνεις (σε βαθμό που αν και νοτιοελλαδίτες από παπού σε προσπάπο να τους κάνεις να βλαστημάνε τους κομιτατζήδες) συνειδητοποιημένους πολίτες, που δεν πιστεύουν σε αρχαίους ημών προγόνους, ξέρουν πως η Ρωμιοσύνη δεν οριζόταν από τη μητρική γλώσσα των μελών της, γνωρίζουν για την αλλοφωνία των παπούδων τους και δεν την αποδίδουν σε μυστηριώδεις αρχαίας προέλευσης ελληνικές διαλέκτους, καταλαβαίνουν τι σημαίνει εθνογέννεση και αναγνωρίζουν την καταπίεση που φάγατε εσύ και οι πρόγονοι σου, τότε φαντάσου τι αποτέλεσμα έχεις στους λιγότερο συνειδητοποιημένους.

    Σας αφήνω στην νιρβάνα του να πιστεύετε πως ο Σφέτας, ο Γούναρης, ο Μιχαηλίδης, ο Κολλιόπουλος και ο Βλασσίδης χάνουν τον ύπνο τους με την αφεντιά σου... Σιγά μην καθήσουν να γράψουν φράση προς φράση αντίκρουση των γραπτών σου.

    Ανάμεσα στον Καρατάσο (του Internet) και το Μακρυγιάννη θα προτιμήσω να πιστέψω τον τελευταίο:
    "Ορκιστήκαμε εις αυτό ο Καρατάσιος, ο Γάτζος κ' εγώ να είμαστε σύνφωνοι κι' αχώριστοι δια την πατρίδα και θρησκεία κατά τον όρκον οπού κάμαμε όταν πρωτοσηκωθήκαμεν δια την λευτερίαν μας."

    Και εν τέλει και τα λόγια του ίδιου του
    Δημήτρη Καρατάσιου:
    "Ότε το σάλπισμα του Φερραίου αντήχησε το 1821 και η Ελληνική φυλή πάσα ηγέρθη, σείουσα τα δεσμά της, εις μόνος πόθος εκίνει τους παλμούς όλων, η ελευθέρωση της Πατρίδος, εν όνειρον, η εξόντωσις των τυρράνων, μία ευχή, το ν' αποθάνωμεν όλοι θρησκεία σώζοντες και Πατρίδα."

    Αυτή είναι η ίδια πατρίδα με αυτή για την οποία έχυσαν το αίμα τους οι Αρβανίτες πρόγονοι μου - προφανώς δεν είναι η μάϊκα Ματσεντόνια σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος26/3/10, 8:08 π.μ.

    οι παραπάνω ανυπόληπτοι στρατευμένοι ιστορικοί προπγανδιστές δεν χαίρουν την εκτίμηση αυτών στους οποίους αναφέρονται, δηλαδή στους Μακεδόνες...
    ούτε βέβαια στους καταξιωμένους συναδέλφους τους στο εξωτερικό...
    ο καρατάσο μπορεί να μην είναι ιστορικός αλλά η ιστορική ΑΛΗΘΕΙΑ αποτελεί το ζητούμενό του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμε 21:54
    Σωστά το γράφεις ότι ο Καρατάσος και ο Γάτσος ορκίστηκαν μαζί με τον Μακρυγιάννη να αγωνιστούν για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της ΠΑΤΡΙΔΑΣ. О αγώνας τους συνέβαλε στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
    Τον Καρατάσο και τον Γάτσο, που είχαν μακεδονική καταγωγή και ως μητρική γλώσσα τη μακεδονική, όλοι εσείς βροντοφωνάζετε ότι ήταν ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ. Ή μήπως είναι ξένη προπαγάνδα αυτό?
    Τους απογόνους του Καρατάσου και του Γάτσου γιατί δεν θέλετε να τους πείτε Μακεδόνες?
    Τους απογόνους αυτών των δύο Μακεδόνων γιατί δεν τους φερθήκατε, όπως είχατε υποχρέωση, αδερφικά?
    Οι Μακεδόνες τράβηξαν από τους απογόνους του μακρυγιάννη πολύ περισσότερα και χειρότερα από ό,τι από τους Τούρκους.
    Εγώ τους προδότες, όπως και όλος ο κόσμος, τους μισώ. Τους διώκτες, τους καταπιεστές, τους κλέφτες, τους απατεώνες τους μισώ.
    Εσείς γιατί δεν τους μισείτε?
    Γιατί μισείτε τα θύματά τους, όταν τολμούν να σηκώσουν το κεφάλι τους και να ζητήσουν το δίκιο τους?
    Ο Καρατάσος εκτός από την ελληνική επανάσταση συμμετείχε και στην επανάσταση των Σέρβων, όχι επειδή πίστευε ότι ήταν Σέρβος, αλλά γιατί οι επαναστάτες εκείνης της εποχής αγωνίζονταν ως αδέρφια να ελευθερώσουν όλους τους βαλκανικούς λαούς από το Δούναβη ως την Κρήτη.
    Αυτό διακήρττε και ο Ρήγας τον οποίο επικαλείσαι.
    Σωστά χαρακτηρίζει ο επόμενος σχολιαστής "στρατευμένους ιστορικούς" αυτούς που εσύ αναφέρεις. Από αυτούς μην περιμένεις να σου πούνε την ΑΛΗΘΕΙΑ
    Για περισσότερα στοιχεία για την καταγωγή και τη δράση του Καρατάσου και του Γάτσου άνοιξε την ΕΤΙΚΕΤΑ "Επανάσταση της Νάουσας" που υπάρχει στη δεξιά στήλη της κύριας σελίδας αυτού του μπλογκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος26/3/10, 10:03 π.μ.

    Στην Μικρασιατική εκστρατεία αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν και Μακεδόνες, Βλάχοι, Αρβανίτες της πρόσφατα κατακτημένης Μακεδονίας οι οποίοι μιλούσαν από λίγο έως καθόλου ελληνικά.
    Επομένως είναι σωστό να αναφέρεται εκείνος ο στρατός ως ελλαδικός και όχι ελληνικός.
    Το κράτος πρέπει να λέγεται ελλαδικό και όχι ελληνικό γιατί σ'αυτό ζούνε και άλλες εθνότητες.
    Σωστό το παράδειγμα του ιταλικού κράτους, που αν και είναι λατινικό, κατονομάζεται ιταλικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος26/3/10, 7:37 μ.μ.

    το κράτος όταν δεν μπορεί να κάνει αναφορά σε γεωγραφική περιφέρεια που δεν υπάρχει τότε αν θέλει να σεβαστεί τις εθνότητες του θα πρέπει να τις συμπεριλάβει στην ονομασία του..
    ΑΛΒΑΝΟΤΟΥΡΚΟΜΑΚΕΔΟΝΟΒΛΑΧΙΚΗ ΣΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος27/3/10, 5:09 μ.μ.

    Σημοκρατια ειναι η δημοκρατια του σηματος; Νομιζω ότι ο παραπανω "κυριος" -γραφικη περιπτωση πλεον- έχει ξεχασει να συμπεριλαβει τους κρητες ή τους επτανησιους. Εκτος αυτου η ονομασια μιας χωρας κρινεται απο την συνειδηση της πλειοψηφιας. Και η πλειοψηφια δεν αισθανεται κατι απο τα παραπανω (με την εθνικη του ορου εννοια). Αν τώρα νομιζει ότι έτσι πρεπει να ονομαζεται η ΠΓΔΜ, εγω συμφωνω απολυτα. Πραγματι, ενα μεγαλο μερος του πληθυσμου της που ισως και ν αγγιζει το 50% δεν εχουν ενιαια συνειδηση, ακομα και αυτοι που λεγονται Μακεδονες, άλλοι εννοουν τους νοτιοσλαβους που εγκατασταθηκαν στην περιοχη τον 6ο αιωνα, αλλοι απλα γεωγραφικο προσδιορισμο, άλλοι εθνος, αλλοι με την ημιτρελη πεποιθηση του 100εγγονου του Αλεξανδρου, που δεν εχουν αφησει μερος για μερος που να μην το βγαλουν φιλλιπο ή αλεξανδρο! ΑΜΑΝ ΠΙΑ. Τη μητερα τερεζα και τον Σκεντερμπεη γιατι δεν τους τιμουν αραγε; Γιατι όταν προσπαθησαν να καπηλευτουν αυτην τη μεγαλη γυναικα, οι Αλβανοι αντεδρασαν και το ΒΜΡΟ αναγκαστηκε να κανει αυτο που τοσο καλα κανει δεκαετιες τωρα: Να βγαλει το σκασμο για να κρυψει τις αμαρτιες του. Βλεπουν τι τραβανε οι Ελληνες και οι Βουλγαροι και καλως αντεδρασαν (2001) εγκαιρως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμε 17:09
    Άγαλμα της Μητέρας Τερέζας υπάρχει στο κέντρο των Σκοπίων.
    Μην πετάτε αυθαίρετα νούμερα για τα ποσοστά των εθνοτήτων στη Δ.Μακεδονίας.
    Οι Αλβανοί, σύμφωνα με την επίσημη και υπό την εποπτεία του ΟΗΕ απογραφή, αποτελούν το 23%.
    Στις εκλογές τα δύο αλβανικά κόμματα παίρνουν μαζί ποσοστό γύρω στο 18% και ουδέποτε πήραν παραπάνω από 20%.
    Το κόμμα των Τούρκων -αν και Μουσουλμάνων-, των Σέρβων και των Τσιγγάνων μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό του φλωρινιώτικης καταγωγής Γκρούεβσκι.
    Επί ενιαίας Γιουγκοσλαβίας είχε επιβληθεί η άποψη περί σλαβικής καταγωγής των Μακεδόνων. Τώρα αυτή η άποψη συνυπάρχει με εκείνη της καταγωγωγής από τους αρχαίους Μακεδόνες.
    Ο ίδιος ο λαός μας ουδέποτε αυταποκαλούνταν "Σλάβοι". Κι όταν έλεγε Μακεδόνας εννοούσε τον σύγχρονο Μακεδόνα χωρίς να είχε την ανάγκη να προσφύγει στην αρχαιότητα.
    Τώρα, όμως, που πιέστηκε από τους Γραικούς, ανταπάντησε με την άποψη, ότι είναι συνέχεια των αρχαίων Μακεδόνων, όσο είναι συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων οι σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι Ελληνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος28/3/10, 11:55 π.μ.

    είναι λάθος ότι ανταπάντησε...
    απλά οι δημοκρατικά και ελεύθερα σκεπτόμενοι Μακεδόνες δημόσια επιδεικνύουν τον σεβασμό σε όλους ανεξαίρετα τους ιστορικούς πολιτισμούς της μακεδονίας, δίχως απόκρυψη ή υπερτονισμό κανενός...
    είτε της περιόδου του μακεδονικού βασιλείου του φιλίππου και του αλέξανδρου...
    είτε της περιόδου της ρωμαϊκής μακεδονίας....
    είτε της βυζαντινής και σλαβικής μακεδονίας..
    είτε της οθωμανικής μακεδονίας...
    κανείς μακεδόνας δεν υποστηρίζει θεωρίες ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ συνέχειας του μακεδονικού έθνους...
    κανείς μακεδόνας δεν θεωρεί τον εαυτό του βιολογικό απόγονο του φιλίππου...
    αλλά ούτε και των σλάβων του 7-8 αιώνα...
    απλά σέβεται δίχως εξαίρεση και ισότιμα όλους τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην Μακεδονία...
    θεωρούν ότι το σύγχρονο μακεδονικό έθνος ξεκινά πολιτικά τον 19 αιώνα , πολιτιστικά δε πολύ νωρίτερα...
    αντίθετα οι ελληνες θεωρούν τους εαυτούς τους βιολογικούς απόγονους των αρχαίων κατοίκων,ιδιαίτερα της αττικής γής...
    πιστεύουν στην βιολογική συνέχεια και υπεροχή του σύγχρονου ελληνικού έθνους...
    αναδεικνύουν τον αρχαίο πολιτισμό και την βυζαντινή αυτοκρατορία ως περιόδους δημοκρατίας και ελευθερίας , δίνοντας αποκλειστικά ελληνικό χαρακτήρα..
    πράγμα αναληθές αφού η βυζαντινή περίοδος ήταν ένα καθεστώς πολυεθνικής χριστιανικής θεοκρατικής τυρρανικής φεουδαρχίας , με μεταγενέστερο ελληνόγλωσσο επίσημο και θεσμικό χαρακτήρα...
    υποβαθμίζουν την ρωμαϊκή περίοδο ως βάρβαρη αλλά κυρίως την οθωμανική περίοδο ως στυγνό ζυγό....
    γεγονός ψευδές και αντίθετο με την πραγματικότητα...
    αποκρύπτουν τον ιδεολογικό χαρακτήρα του σύγχρονου ελληνικού έθνους , λόγω έλλειψης κοινού πολιτιστικού υπόβαθρου...
    με κυρίαρχο ενοποιητικό στοιχείο μία ξένη γλώσσα , την ελληνική...
    καθώς και τον θεσμικό της φορέα , το ελληνοορθόδοξο πατριαρχείο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος31/3/10, 12:13 π.μ.

    Karatasho ίσως να ξεφεύγω από το θέμα τις ανάρτησης αλλά θεωρώ πως πρέπει να αναφερθώ.

    Κατ’ αρχάς μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις αλλά και αυτά που γράφεις και πιστεύω πως τα πράγματα είναι έτσι, σε παρακολουθώ δε συχνά και ας είμαι από εκείνους που εσείς αποκαλείτε έποικους.
    Απλά μου δημιουργήθηκε μια απορία (με αφορμή κάποιο σχόλιο σε παλαιότερη σου ανάρτηση Το Τεχνητό Κατασκεύασμα των Αθηνών - 2o μέρος Ανώνυμος είπε 15/3/10 15:37 όπου δεν υπήρξε καμία απάντηση στην επιθυμία του ανώνυμου φίλου έτσι έστω από ευγένεια ) πώς τα πάντα κινούνται γύρω από την Δυτική Μακεδονία, αναφορές δεν γίνονται σχεδόν ποτέ στην κεντρική Μακεδονία και καθόλου στην Ανατολική Μακεδονία , και αναρωτιέμαι αυτοί είναι λιγότερο Μακεδόνες από εσάς ; μήπως δεν είναι Μακεδόνες; Πραγματικά μου κάνει εντύπωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμε 00:13
    Έχω ένα πρόβλημα σχετικά με τις απαντήσεις στα σχόλια.
    Πολλοί σχολιαστές καταθέτουν πολλά ενδιαφέροντα νέα ιστορικά στοιχεία και απόψεις.
    Αν απαντάω σε όλους και σε όλα, αυτά τα νέα στοιχεία θα χωθούν σε πληθώρα σχολίων, κάτι που, νομίζω, ότι θα κάνει την ανάγνωσή τους κοπιαστική και ίσως βαρετή. Είναι ένα πρόβλημα.
    Ανάρτησα το σχόλιο του φίλου από τη Δράμα, όπως και το δικό σου, γιατί καταθέτετε κάποια ζητήματα ουσιαστικά για το διάλογο και τη σωστή κάλυψη κάποιων ζητημάτων.
    Και μόνο το γεγονός ότι τα ανάρτησα, νομίζω δείχνει ότι και χωρίς να δώσω φραστική απάντηση, έχω δεχτεί τις παρατηρήσεις του.
    Εξ άλλου θεωρώ ότι όλα τα σχόλια, εκτός από εμένα, απευθύνονται και σε όλους τους άλλους σχολιαστές και αναγνώστες.

    Επί της παρατήρηρησής σου έχω να πω ότι
    - Είμαι μακρυά από την ανατολική Μακεδονία και κατα συνέπεια έχω λιγότερη ενημέρωση και ερεθίσματα.
    - Στην Ανατολική Μακεδονία, όχι μόνο είναι μικρότερο το ποσοτό των Μακεδόνων, αλλά και μεγαλύτερη η, λόγω φοβέρας, σιωπή.

    Η κεντροδυτική Μακεδονία καταλήφθηκε από την Ελλάδα και τη Σερβία κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, οπότε οι σφαγές και καταστροφές αλλογενών (αλλά συμμαχικών) χριστιανικών πληθυσμών ήταν μικρότερες (μικρότερη εθνοκάθαρση).
    Η κεντροανατολική Μακεδονία κατά τον Β' Βαλκανικό έγινε αντικείμενο διανομής λαφύρων πολέμου μεταξύ των χριστιανικών κρατών Ελλάδας και Βουλγαρίας. Η αναδιανομή εδαφών απαιτούσε και εθνοκάθαρση.
    Η Ελλάδα έκανε το πρώτο βήμα με την καταστροφή του Κιλκίς και των γύρω χωριών κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου. Ήταν επόμενο η Βουλγαρία να κάνει το ίδιο για τους δικούς της λόγους. Αλλά και οι πρώτοι εκδιωχθέντες από τις εστίες τους Μακεδόνες προέβησαν σε πράξεις αντεκδίκησης είτε κινούμενοι αυτόνομα είτε ακολουθώντας τον Βουλγαρικό στρατό. Ακολούθησε αλυσιδωτή έκρηξη αλληλοεξόντωσης χριστιανικών πληθυσμών μεταξύ τους, κάτι που συνεχίστηκε και κατά τους δύο Παγκοσμίους και τον Εμφύλιο Πόλεμο.
    Η βία φέρνει βία και αυτό το ξέρουν εκείνοι που την προκαλούν, χωρίς να νιάζονται για τα θύματά της, ακόμα και όταν αυτά είναι ομογενείς. Πάνω από όλα το συμφέρον του καθεστωτος.

    Σας λέμε "εποίκους", όχι μόνο για τον λόγο ως τέτοιους σας χρησιμοποίησε το κράτος (τον "εποικισμό" τον έκαναν οι αρμόδιες "Διευθύνσεις Εποικισμού"), αλλά θίγοντάς σας σκόπιμα, επιδιώκουμε να σας ταρακουνίσουμε και να σας κάνουμε να σκεφτείτε λίγο.
    Σκόπιμα βάζουμε το μαχαίρι λίγο πιό βαθιά, επιδιώκοντας να σας προκαλέσουμε κάποιον πόνο. Αν καταφέρουμε, έστω και λίγους να κάνουμε να συνειδητοποιήσουν τον απάνθρωπο ρόλο για τον οποίο σας χρησιμοποίησαν, ελπίζουμε ότι δεν θα μπορέσουν να σας ξαναχρησιμοποιήσουν.
    Αυτό δεν θα είναι καλό μόνο για εμάς τα θύματα, αλλά για όλους.
    Η απόκρυψη των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν μεταξύ των εθνοτήτων και οι αδικίες σε βάρος μερικών από αυτές, από το καθεστώς της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για μισό περίπου αιώνα,
    ΔΕΝ εμπόδισε τη διάλυσή της, με τη βοήθεια βέβαια και κάποιων εξωτερικών παραγόντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή