Το Τεχνητό Κατασκεύασμα των Αθηνών - 1ο μέρος

«Το τεχνητό κατασκεύασμα των Σκοπίων που μας κλέβει την ιστορία», είναι το κυριότερο ιδεολόγημα της αντιμακεδονικής προπαγάνδας, με το οποίο βομβαρδίζεται η ελλαδική κοινή γνώμη, από τότε που η Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε ανεξάρτητο κράτος. «Κλέβει την ιστορία» από έναν λαό και ένα κράτος, την Ελλάδα, που έχει την μεγαλύτερη και λαμπρότερη ιστορία στην Ευρώπη, για να μη πούμε και στον κόσμο ολόκληρο. Δεν είναι τυχαίο που «οι ξένοι λένε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».Ο μέσος πολίτης νιώθει απογοητευμένος και αδικημένος καθώς διαπιστώνει πως η διεθνής κοινότητα πιστεύει περισσότερο «το τεχνητό κατασκεύασμα των Σκοπίων», παρά το δικό του αυθεντικό κρατικό δημιούργημα. Έμαθε ότι ο ενδοξότερος, ο σοφότερος και ο περιούσιος λαός των Ελλήνων για να δημιουργήσει τη νέα Ελλάδα, έκανε την πιο ηρωική και αυθεντική επανάσταση το 1821, σε αντίθεση με τους ψευτο-Μακεδόνες που έκαναν μια «ψευτοεπανάσταση υποκινούμενοι από τους Βούλγαρους» και τελικά το «ψευδοκράτος τους κατασκευάστηκε από τον Τίτο».Δεν έμαθε ή έμαθε ελάχιστα για την συμμετοχή των ξένων στην «κατασκευή» του κράτους και του έθνους των «Ελλήνων».Στο προπαρασκεύασμα της επανάστασης του 1821 ασφαλώς έπαιξε ρόλο η δίψα για ελευθερία, η αγανάκτηση και το μίσος των υπόδουλων Ρωμιών κατά του Οθωμανού δυνάστη. Αυτό το δεδομένο αξιοποίησαν οι εξωτερικοί παράγοντες στα πλαίσια της σύγκρουσής τους με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.Αρχικά τον κύριο ρόλο τον έπαιξε η τσαρική Ρωσία. Χάρη στη νίκη της κατά τον πρώτο μεγάλο ρωσοτουρκικό πόλεμο (1768-1774) και βάση της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, η Ρωσία αναγνωρίστηκε ως προστάτης των χριστιανών Ρωμιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Υποχρέωσε τους κατακτητές να υιοθετήσουν προστατευτικά μέτρα και ελευθερίες κινήσεων.
Στα πλαίσια αυτά, οι Ρωμιοί απέκτησαν το δικαίωμα να ναυπηγούν πλοία μεγάλου εκτοπίσματος, να υψώνουν σε αυτά τη ρωσική σημαία και να έχουν ελευθερία κινήσεων σε όλα τα λιμάνια της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αλματώδη ανάπτυξη εμπορικού στόλου, κυρίως από τους νησιώτες του Αιγαίου (Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά κλπ), ο οποίος αργότερα εύκολα θα μετατρέπονταν σε πολεμικό και θα κυριαρχούσε στο Αιγαίο.
Ο πλούτος που συσσωρεύτηκε βοήθησε στη δημιουργία ισχυρών εμπορικών επιχειρήσεων, στη δυνατότητα μόρφωσης Γραικών στην Ευρώπη και στην χρηματοδότηση της επανάστασης. Επιπλέον, δεν πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι η Ρωσία έδινε εύκολα τη ρωσική υπηκοότητα στους Ρωμιούς.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πολλοί από τους ηγέτες της επανάστασης του 1821 ήταν αξιωματικοί του ρωσικού στρατού, όπως ο ηγέτης κατά την έναρξή της, Αλέξανδρος Υψηλάντης.Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι και η ίδια η επανάσταση του 1821 υποκινήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής. Και βέβαια δεν βοηθήθηκε μόνο με τη συμμετοχή των λεγόμενων Φιλελλήνων.
Οι Δυτικοευρωπαϊκές μοναρχίες, που δεν βλέπουν με καλό μάτι το μονοπώλιο των Ρώσων στα Βαλκάνια αναμειγνύονται και αυτές.
Οι Άγγλοι που από το 1815 κατείχαν τα Επτάνησα, επιβάλουν ως επίσημη γλώσσα την ελληνική, αντί της ιταλικής που μέχρι το 1819 ήταν η επίσημη. Δημιουργούν μάλιστα το 1824 και την πρώτη Ελληνική Ακαδημία, που είναι η Ιόνιος Ακαδημία. Την πρώτη λοιπόν Ελληνική Ακαδημία τη δημιούργησε ο Άγγλος αρμοστής Μαίτλαντ. Την πρώτη ελληνική εφημερίδα, τα Ελληνικά Χρονικά, την εξέδιδε στο Μεσολόγγι ο Ελβετός Μάγιερ.Ο Σκοπός είναι προφανής. Εργάζονται συστηματικά για την «κατασκευή» ενός νέου έθνους και κράτους, του ελληνικού, που θα είναι τελείως διαφορετικό από τα άλλα βαλκανικά. Αυτό εξυπηρετεί καθαρά τον πολιτικό σκοπό της μείωσης της ρωσικής επιρροής, που μέχρι εκείνη την εποχή ήταν πολύ μεγάλη στο υπό δημιουργία νέο κράτος και γενικά στα Βαλκάνια.
O Σουλτάνος στέλνει το 1824 τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Αιγαίο με επικεφαλής τον Ιμπραήμ, καταστρέφει τα επαναστατημένα νησιά (Ψαρά, Κάσο) και περιορίζει τη δραστηριότητα του ναυτικού των επαναστατών.
Ο Ιμπραήμ το Φεβρουάριο του 1825 αποβιβάζει στρατό στην Πελοπόννησο και σε συνεργασία με τον Κιουταχή καταπνίγει την επανάσταση. Στις 10 Απριλίου 1826 καταλαμβάνουν και καταστρέφουν το Μεσολόγγι όπου είχαν συγκεντρωθεί οι περισσότερες δυνάμεις των επαναστατών. Είναι φανερό πλέον το τέλος της εξέγερσης.
Οι μεγάλες δυνάμεις που τόσο καιρό ήταν απαθείς, αποφασίζουν να δράσουν. Με το κρυφό Πρωτόκολλο της Πετρούπολης (24 Απριλίου 1826) η Ρωσία, που μέχρι τότε ήταν ο νόμιμος προστάτης Ρωμιών, συμφωνεί στην ενεργό ανάμειξη της Αγγλίας.
Έτσι η Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εγκρίνει την ανάληψη της ηγεσίας του στρατού στον Ριχάρδο Τσορτς και του στόλου στον λόρδο Κόχραν, οι οποίοι όμως αδυνατούν να ανασυγκροτήσουν τις επαναστατικές δυνάμεις. Μετά τον θάνατο του Γ. Καραϊσκάκη και την παράδοση της Φρουράς της Ακρόπολης, το Μάϊο του 1827, οπότε οι οθωμανικές δυνάμεις επικράτησαν σε όλη τη Ρούμελη και το Μοριά, ουσιαστικά είχαν καταστείλει την επανάσταση.

Τότε οι Μεγάλες Δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, αναγκάζονται να κάνουν φανερά εκείνο που μέχρι τότε έκαμναν κρυφά.
Στις 6 Ιουλίου 1827 συγκαλούν σύσκεψη στο Λονδίνο και αποφασίζουν, χωρίς τη συμμετοχή Ελλήνων εκπροσώπων, την ίδρυση ελληνικού κράτους υπό την προστασία τους, αλλά φόρου υποτελές στο Σουλτάνο.
Ο Σουλτάνος, που ήδη έχει καταφέρει να καταστείλει την Επανάσταση, απορρίπτει την πρόταση των τριών.
Έτσι, στις 8 Οκτωβρίου 1827 μεικτός αγγλο-γαλλο-ρωσικός στόλος εξαπολύει επίθεση κατά του τουρκοαιγυπτιακού στο λιμάνι του Ναβαρίνου, στις δυτικές ακτές του Μοριά και τον καταστρέφει.
Ο Σουλτάνος, όμως, αρνείται να δεχθεί τους όρους των τριών, καθώς στη στεριά οι δυνάμεις του είναι κυρίαρχες. Τότε οι σύμμαχοι αποφασίζουν να δράσουν και πάλι. Έτσι τον Αύγουστο του 1828 αποβιβάζουν γαλλικό εκστρατευτικό σώμα στην Πελοπόννησο.
Ο Σουλτάνος αναγκάζεται πλέον να αποσύρει τα στρατεύματά του από τη Ρούμελη και το Μοριά χωρίς μάχη και να δεχθεί διάλογο για τη δημιουργία ανεξάρτητου ελλαδικού κράτους, φόρου υποτελές σ’ αυτόν.
Ο άλλος, επίσης πολύ σοβαρός λόγος της αυτής της υποχώρησης, είναι η έκβαση του πολέμου που εξαπέλυσε η Ρωσία από το βορά, τον Απρίλιο του 1828.
Εκείνος ο πόλεμος, όμως, είναι και η αιτία που η Ρωσία έκανε την υποχώρηση προς τους Αγγλογάλλους να εγκαταστήσουν στην Ελλάδα δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες θα παίξουν πολύ σοβαρό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις και θα είναι η απαρχή της επέμβασής τους στα εσωτερικά του νέου κράτους.
Η τσαρική Ρωσία νικάει τους Οθωμανούς, φτάνει μέχρι την Αδριανούπολη και απειλεί την ίδια την Κωνσταντινούπολη.
Ο Σουλτάνος αναγκάζεται να συνθηκολογήσει. Με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης (14 Σεπτεμβρίου 1829, άρθρο 10) ο Σουλτάνος αναγκάζεται να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Ελλάδας και μάλιστα χωρίς αυτή να είναι φόρου υποτελής σε αυτόν.

Το Φεβρουάριο του 1830 υπογράφεται από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, βάσει του οποίου αναγνωρίζεται διπλωματικά η ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Κατά τον μεγάλο Άγγλο πολιτικό Γλάδστωνα, η Συνθήκη της Αδριανούπολης υπήρξε «το διεθνές συμβόλαιο της πολιτικής υπόστασης και αυτοτέλειας του ελληνικού κράτους».
Τα επόμενα χρόνια, όμως, οι Γραικοί θα πέσουν υπό την ιδεολογική και πολιτική κηδεμονία των Δυτικών και θα «ξεχάσουν» αυτή την ιστορική πραγματικότητα και θα μετατραπούν σε όργανο της αντιρωσικής πολιτικής των Δυτικών στα ΒαλκάνιαΑπό το καλοκαίρι του 1827 στις πολεμικές επιχειρήσεις και τις διπλωματικές διεργασίες δεν υπάρχει καμία συμμετοχή των κατοίκων του Βασιλείου της Ελλάδας. Το δημιουργούν, δηλαδή το «κατασκευάζουν», οι τότε αντίπαλοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία για να εξυπηρετήσουν τα αποικιοκρατικά σχέδιά τους.
Το επίσημο διεθνές όνομά του είναι αυτό που χρησιμοποιούν οι «κατασκευαστές» του, δηλαδή Greece – Грција – Γραικία.
Και ενώ αποδέχθηκαν διπλή ονομασία για το κράτος τους (Ελλάς στο εσωτερικό, Greece διεθνώς) σήμερα αρνούνται αυτή τη ρύθμιση για τη Δημ. Μακεδονίας. Αποφασίζουν οι ξένοι ακόμα και για το πολίτευμά της Greece που θα είναι η βασιλεία και για το ποιος θα είναι ο βασιλιάς της, χωρίς να ερωτηθεί ο λαός της. Ορίζουν ακόμα και τα σύνορά της, που συμπίπτουν περίπου με τον χώρο όπου έζησαν ο αρχαίος λαός των Ελλήνων.
Αν δεν συμφωνούσαν ότι μόνο εκείνο το μέρος λεγόταν Ελλάδα, έπρεπε να ονομάσουν το κράτος Βασίλειο της Νότιας Ελλάδας.
Αφού το δέχθηκαν, σημαίνει ότι εκείνα θεωρούσαν ως όρια της Ελλάδας.Ως πρώτο κυβερνήτη είχαν ορίσει τον ιταλικής (βενετικής) καταγωγής τέως υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, Ιωάννη Καποδίστρια (Καπο ντι Ίστρια), ο οποίος αρνήθηκε να αναθέσει την αρχηγία του στρατού στους ηγέτες της επανάστασης ή να μοιράσει τη γη στους ακτήμονες πρώην υπόδουλους του Σουλτάνου.
«Ηγεμών Άρχων της Ελλάδος» ορίστηκε ο Λεοπόλδος του Σαξ-Κόμπουργκ, ο οποίος όμως αρνήθηκε το θρόνο.
Εκείνη την εποχή η Ελλάδα, αν εξαιρεθεί το εμπορικό ναυτικό που στην πλειοψηφία του ήταν υπό ξένη σημαία, ήταν ένα από τα πλέον φτωχά και υπανάπτυκτα τμήματα των Βαλκανίων. Οι Γραικοί ήταν από τους πλέον αμόρφωτους και απολίτιστους, σε τέτοιο σημείο που στην Ευρώπη είχε καθιερωθεί το εκ του Γραικός προερχόμενο επίθετο γραικύλος να σημαίνει άξεστος, απολίτιστος, καθυστερημένος.Μετά τη δολοφονία του φιλορώσου Καποδίστρια οι «κατασκευαστές» αποφασίζουν να αναθέσουν την διακυβέρνηση του κράτους στον φιλοδυτικό Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα. Εκείνος προκειμένου να βάλει μια τάξη στο βασίλειό του, παίρνει μαζί του περί τους 3.850 συμπατριώτες του, οι οποίοι πλαισιώνουν τον κρατικό μηχανισμό. Στη συνέχεια φέρνει ακόμα και Γερμανούς στρατιώτες για να οργανώσει το στρατό του.
Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, σχηματίστηκε επιτροπή αντιβασιλείας από τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο), Μάουρερ και Έιντεκ.
Στην επιτροπή οι Προστάτιδες Δυνάμεις δεν έβαλαν έστω έναν Γραικό, ούτε πήραν τη γνώμη των Νεοελλήνων.
Οι υπήκοοι, βέβαια, δεν τα δέχονται όλα αυτά ευχαρίστως, αλλά ως αναγκαίο κακό. Ελπίζουν ότι τα νέα αφεντικά θα είναι καλύτερα από τους Οθωμανούς.Βασική φροντίδα του Όθωνα ήταν η εκπαίδευση. Κύριο χαρακτηριστικό του περιεχομένου των σπουδών ήταν ο κλασικισμός και η αρχαιολατρία, ενώ ελάχιστη βάση δινόταν στην απόκτηση θετικών και τεχνικών γνώσεων.
Αυτή η πολιτική ήταν συνέχεια εκείνης των Άγγλων στα Επτάνησσα, που από το 1815 μεθοδικά προωθούσαν την ιδέα της καταγωγής των υπηκόων τους από τους Έλληνες της αρχαιότητας. Για να είναι πιο εύκολη η σύνδεση με την αρχαιότητα, ο Όθωνας μετέφερε το 1834 την πρωτεύουσα του κράτους από το Ναύπλιο στην Αθήνα, που εκείνη την εποχή ήταν μια κωμόπολη οκτώ περίπου χιλιάδων κατοίκων, κυρίως Αρβανιτών.Η βιομηχανία μεταποίησης συνειδήσεων είχε στηθεί. Πιο εύκολα μεταποιήθηκαν οι ελληνόφωνοι Ρωμιοί και στη συνέχεια οι Αρβανίτες (Αλβανοί), οι λατινόφωνοι Επτανήσιοι και Βλάχοι και οι σλαβόφωνοι Βούλγαροι, Σέρβοι και Μακεδόνες και λοιποί φιλέλληνες που συμμετείχαν στην ελλαδική επανάσταση, καθώς και οι Γερμανοί που έφερε μαζί του ο Όθωνας.
Κατά τον 20ο αιώνα στον πάγκο της βιομηχανίας κατασκευής Ελλήνων μπήκαν οι Μακεδόνες, οι ελληνόφωνοι, οι τουρκόφωνοι και οι αρμενόφωνοι Ασιάτες πρόσφυγες της δεκαετίας του 1920.Αυτό εξυπηρετούσε την καταπολέμηση των φιλορωσικών αισθημάτων του λαού και την εμπέδωση της πεποίθησης της καταγωγής των ελλαδιτών Ρωμιών, Αρβανιτών, Σλάβων, Λατίνων, Βλάχων, Βουλγάρων, Φράγκων, Καταλανών κλπ. από τους αρχαίους Έλληνες, που δεν θα έχουν καμία συγγένεια με τους άλλους βαλκάνιους και ειδικά με τους Σλάβους Ρώσους.
Με την πάροδο του χρόνου θα κατασκευάσουν έναν λαό ανάχωμα στην εύκολη πρόσβαση των Ρώσων στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο μέσω Βαλκανίων.
Έτσι οι, κατά τους Ευρωπαίους, γραικύλοι θα μεταμορφωθούν στο «τεχνητό κατασκεύασμα» Έλληνες και ως νεόπλουτοι και αρχοντοχωριάτες θα κοιτάζουν υπεροπτικά και θα φέρονται αλαζονικά σε εμάς τους υπόλοιπους Βαλκάνιους.Αν οι Άγγλοι παρενέβαιναν υπέρ των επαναστατημένων Ρωμιών παρακινούμενοι από αλτρουιστικά φιλελληνικά αισθήματα, θα παρέδιδαν τα Επτάνησα στην Ελλάδα το 1830. Εκείνη την εποχή όμως στην Ελλάδα η επιρρροή των Ρώσων ήταν ακόμα πολύ μεγάλη.
Όταν το 1853 ξέσπασε νέος Ρωσοτουρκικός πόλεμος (ο Κριμαϊκός), οι Αγγλογάλλοι συντάχθηκαν με τους Οθωμανούς και συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις. Επειδή στην Ελλάδα υπήρχε κίνδυνος να επιβληθεί η θέληση της φιλορωσικής παράταξης, αγγλογαλλικός στόλος κατέλαβε το λιμάνι του Πειραιά και κράτησε υπό την κατοχή του την πρωτεύουσα επί τρία χρόνια.
Ο Δημήτριος Καρατάσος, γιός του «σλαβόφωνου» Μακεδόνα Τάσου Καρατάσου, που ηγήθηκε της επανάστασης της Νάουσας και στη συνέχεια συμμετείχε στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας, είδε τον νέο ρωσοτουρκικό πόλεμο σαν ευκαιρία για να ανταποδώσει το χρέος της η Ελλάδα και να βοηθήσει στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, καθώς οι Ρώσοι τον πρώτο χρόνο νικούσαν κατά κράτος τους Οθωμανούς. Δεν βρήκε, όμως, καμία ανταπόκριση από την κυβέρνηση και απογοητευμένος προσπάθησε να ξεσηκώσει τους Μακεδόνες αποβιβάζοντας δικό του σώμα στη Χαλκιδική. Δεν τον βοήθησε, όμως, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι μοναχοί του Αγίου Όρους και η προσπάθειά του απέτυχε.Μετά τη συμμετοχή των Άγγλων και των Γάλλων σε εκείνον τον πόλεμο, η Ρωσία ηττήθηκε και αναγκάστηκε να υπογράψει Συνθήκη βάσει της οποίας έχασε το δικαίωμα να επεμβαίνει στα εσωτερικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπέρ των χριστιανών υπηκόων της.
Καταργήθηκαν επίσης και τα προνόμια που είχαν τα υπό ρωσική σημαία εμπορικά πλοία στα λιμάνια και την αγορά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν να στραφούν οι ελλαδίτες πλοιοκτήτες προς τους Άγγλους και τους Γάλλους και κατά συνέπεια να ενισχυθούν η φιλοαγγλική και φιλογαλλική παράταξη σε βάρος της φιλορωσικής.Μετά την απομάκρυνση του Όθωνα το 1862, οι Προστάτιδες Δυνάμεις ορίζουν ως βασιλιά της Ελλάδας τον Δανό πρίγκιπα Γεώργιο Α’.
Η αγγλόφιλη και δευτερευόντως η γαλλόφιλη παράταξη ήδη είχε ενισχυθεί σε βάρος της ρωσόφιλης και η Ελλάδα είναι πλέον προτεκτοράτο των Αγγλογάλλων. Έτσι οι Άγγλοι παραχωρούν τα Επτάνησα στην Ελλάδα και ενισχύουν ακόμη περισσότερο την επιρροή τους σ’ αυτήν.Κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1877-1878 οι Ρώσοι νικούν και φτάνουν μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης. Με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου οι Οθωμανοί χάνουν όλες σχεδόν τις βαλκανικές τους κτήσεις και δέχονται τη δημιουργία της Βουλγαρικής ηγεμονίας στην οποία θα περιλαμβάνεται και το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας.
Αυτή η Συνθήκη ανατρέπει όλες τις ισορροπίες στην περιοχή και προκαλεί την αντίδραση των Αγγλογάλλων που απειλούν τη Ρωσία ακόμη και με πόλεμο.
Έτσι ακυρώνεται η εν λόγω συνθήκη με το Συνέδριο του Βερολίνου (1878) όπου οι Οθωμανοί ανακτούν μεν μεγάλο μέρος των εδαφών, αλλά για να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των Άγγλων παραχωρούν την Κύπρο στους Άγγλους και τη Θεσσαλία και την Άρτα στο προτεκτοράτο των Άγγλων, την Ελλάδα.
Έτσι η Ελλάδα μεγαλώνει χωρίς να συμμετάσχει σε εκείνο τον πόλεμο. Μεγαλώνει, επειδή οι προστάτες της, δηλαδή οι κατασκευαστές της, εξυπηρετούνται από το μεγάλωμα του προτεκτοράτου τους.Η Δημοκρατία της Μακεδονίας δημιουργήθηκε μέσα από τον συνεχή αγώνα των Μακεδόνων, ο οποίος τελικά καρποφόρησε κατά την αντιφασιστική αντίσταση της δημοκρατικής μερίδας του μακεδονικού λαού κατά την περίοδο της Κατοχής.
Βρήκε συμπαράσταση, βέβαια, από τις αντιστασιακές δυνάμεις της Γιουγκοσλαβίας, οι οποίες τήρησαν τις αρχές τους και τις υποσχέσεις τους. Αντιθέτως η Ελλάδα δημιουργήθηκε από μοναρχικές δυνάμεις για να εξυπηρετήσει τα αποικιοκρατικά τους συμφέροντα.Ποιο από τα δύο κράτη και τους δύο λαούς, λοιπόν, είναι «τεχνητό» κατασκεύασμα και ποιοι δικαιούνται να είναι περήφανοι για την ιστορία τους;


                                                                       Η συνέχεια στο 2ο μέρος