Ρατσιστικά και αντιρατσιστικά κόμματα ζητούν τη ψήφο μας

Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου οι πολίτες καλούνται να ψηφίσουν κάποιο από τα κόμματα, με βάση τις πολιτικές του θέσεις και τα προγράμματά του.
Βασικό χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών είναι ότι οι πολίτες έχουν γίνει πλέον πολύ δύσπιστοι ως προς τη συνέπεια των παραδοσιακών κομμάτων σε σχέση με αυτά που διακηρύττουν.
Δεν περιμένουν καμία ουσιαστική μεταβολή στον τρόπο διακυβέρνησης από την πιθανολογούμενη αλλαγή κυβέρνησης.

Είναι ολοφάνερο, ότι εκείνη η μερίδα των ψηφοφόρων που μετακινείται ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας και παίζει το παιχνίδι της εναλλαγής, θα ξαναπαίξει για άλλη μια φορά τον ίδιο ρόλο.
Αυτή η συντηρητική μερίδα που συντηρεί αυτό το παιχνίδι της εναλλαγής των δύο κομμάτων στην εξουσία αυτής της χώρας τα 35 τελευταία χρόνια, το κάνει γιατί ξέρει ότι δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές.
Θέλει ισχυρές κυβερνήσεις, όπως και τα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, και γι΄ αυτό επενδύει στο κόμμα της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το οποίο ο κόσμος έχει ξεχάσει σε μεγάλο βαθμό, ότι όταν ήταν στην εξουσία υπήρχε η ίδια διαφθορά, το ρουσφέτι, η αναποτελεσματικότητα του κράτους, η πολιτική και πνευματική παρακμή κλπ.
Σ’ αυτό βοηθάει και η αδυναμία της Αριστεράς να παρουσιάσει πειστική εναλλακτική πρόταση.
Τα ελεγχόμενα ΜΜΕ ήδη έχουν προετοιμάσει τους ψηφοφόρους να παίξουν σ’ αυτό το στημένο παιχνίδι.

Το ενδιαφέρον στοιχείο σ’ αυτές τις εκλογές είναι σε ποιο βαθμό θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι και σε ποια κατεύθυνση θα στραφεί η αντίδρασή τους.

Για τους Μακεδόνες, που είναι θύματα ρατσιστικής πολιτικής, αλλά και τους δημοκρατικούς πολίτες με δημοκρατικές και αντιρατσιστικές ευαισθησίες, ασφαλώς θα παίξει ρόλο και η πολιτική του κάθε κόμματος σε θέματα ρατσιστικών διακρίσεων και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσαν καθαρά ρατσιστική πολιτική απέναντι στους Μακεδόνες.

Δεν επέτρεπαν τον επαναπατρισμό των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων, την ίδια περίοδο που εγκαθιστούσαν εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες από την Ασία, τους οποίους καταχρηστικά ονόμασαν «παλλινοστούντες», κυρίως στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Συνέχισαν την πολιτική της εθνοκάθαρσης και της αλλοίωσης της σύνθεσης του πληθυσμού.
Δεν επέτρεπαν ακόμα και την απλή επίσκεψη στη γενέτειρά τους στους Μακεδόνες πολιτικούς πρόσφυγες και σε πολλούς οικονομικούς μετανάστες.

Πρόσφατα ο υπεύθυνος του ΠΑΣΟΚ για εξωτερικά θέματα, Ανδρέας Λοβέρδος, σε συνέντευξή του υποσχέθηκε να τακτοποιηθεί το θέμα της επιστροφής των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων.

Για το θέμα των περιουσιών τους, όμως, είπε ότι δεν θα τακτοποιηθούν με τον ίδιο τρόπο που τακτοποιήθηκαν οι υπόλοιποι πολιτικοί πρόσφυγες (επιστροφή ακινήτων ή αποζημιώσεις, παραχώρηση οικοπέδων, μέτρα στέγασης, διορισμοί στο δημόσιο κλπ), αλλά θα αναγκαστούν να προσφύγουν στα δικαστήρια.
Με δεδομένο ότι σχεδόν όλοι δεν είχαν τίτλους κυριότητας, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ελπίδες δικαίωσης.

Εξ άλλου το ΠΑΣΟΚ λίγο πριν εγκαταλείψει την εξουσία το 2003 ψήφισε τον νόμο 3147/03 (ΦΕΚ 135/5-6-03) βάσει του οποίου παραχωρούσε έναντι μικρού τιμήματος τα οικόπεδα και τα κτήματα των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων σ’ εκείνους που τα κατείχαν ή δωρεάν στους «παλλινοστούντες». Η κυβέρνηση της Ν.Δ εφάρμοσε στην πράξη εκείνον το νόμο.

Η υπόσχεση για επαναπατρισμό (χωρίς αποκατάσταση), εκτός από κοροϊδία, αποτελεί μια αισχρή πολιτική απάτη.

Τα επόμενα 2-3 χρόνια η Δημοκρατία της Μακεδονίας, αν όχι πλήρες μέλος, θα είναι συνδεδεμένο μέλος της Ε.Ε. και κατά συνέπεια θα είναι ελεύθερη και η διακίνηση και εγκατάσταση των πολιτών της σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα.
Ήδη έχει αποφασιστεί η κατάργηση της βίζας από την αρχή του νέου έτους. Επομένως η υπόσχεση του αρμοδίου εξωτερικών υποθέσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι μόνο κοροϊδία προς τους Μακεδόνες, αλλά και υποτίμηση της νοημοσύνης τους.

Ανάλογη απάτη διέπραξε ο Α.Λοβέρδος, όταν είπε ότι το 2003 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε την πρόθεση να καταργήσει τις λεγόμενες «κόκκινες κάρτες», οι οποίες για τους Μακεδόνες οικονομικούς μετανάστες σήμαιναν στέρηση εισόδου στην Ελλάδα και άρα στέρηση του δικαιώματος απλής επίσκεψης στη γενέτειρά τους.
Η υπογραφή της Συνθήκης Σέγκεν κατάργησε τους ελέγχους στις πύλες εισόδου από τις ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι οι Μακεδόνες μετανάστες μπορούσαν απλώς να κάνουν μια στάση σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα και από εκεί να μπούνε ανενόχλητοι στην Ελλάδα.

Οι «κόκκινες κάρτες» είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Καταργήθηκαν από τις νέες συνθήκες και όχι λόγω της πολιτικής βούλησης αυτών των κομμάτων. Το ίδιο θα συμβεί και με τον επαναπατρισμό των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων.
Βασικό χαρακτηριστικό του ΠΑΣΟΚ ήταν ανέκαθεν η διαπαιδαγώγηση των στελεχών του στην τέχνη της πολιτικής απάτης. «Παλιά μου τέχνη», «θα».

Στη Νέα Δημοκρατία αυτή την απάτη την κάνουν κατ’ ιδίαν οι πολιτευτές και τα κατώτερα στελέχη. Δεν το κάνουν δημοσίως τα ανώτερα στελέχη, γιατί φοβούνται ότι θα έχουν διαρροές ψήφων προς το ρατσιστικό κόμμα του ΛΑΟΣ.
Το ΠΑΣΟΚ στα αριστερά του έχει κόμματα, τα οποία τουλάχιστον δεν είναι αντίθετα στον επαναπατρισμό των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων, και έτσι δεν φοβάται διαρροές προς αυτά λόγω αυτού του ζητήματος.

Το ΚΚΕ, που ξεκίνησε από τη θέση «της ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας», πέρασε στη θέση της «υπεράσπισης της εθνικής ισοτιμίας των Μακεδόνων», τους χρησιμοποίησε ως «εφεδρεία» κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο και παρόλο που είναι υπεύθυνο για τον ξεριζωμό χιλιάδων Μακεδόνων από τις εστίες τους, σήμερα πρωτοστατεί μαζί με τα καθεστωτικά κόμματα στον αγώνα αφανισμού του μακεδονικού έθνους.
Εκφράζει την πιο ακραία μορφή υποκρισίας και ασυνέπειας προς τους Μακεδόνες.

Οι δυνάμεις που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους Πράσινους έχουν σαφώς μεγαλύτερη ευαισθησία σε θέματα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντιπαλεύουν το ρατσισμό, αλλά οι ηγεσίες τους, παρόλο που γνωρίζουν την αλήθεια για το Μακεδονικό, είναι άτολμες.

Κανείς βέβαια δεν πρέπει να αγνοήσει το γεγονός ότι εκφράζουν ένα χώρο γόνιμου πολιτικού προβληματισμού και ότι οι αγώνες τους είναι ανιδιοτελής.

Θα πρέπει να επισημάνουμε τις άδικες επιθέσεις που δέχθηκαν κατά τις
ευρωεκλογές μερικά στελέχη τους για τις τολμηρές τους θέσεις στο Μακεδονικό, την αντιρατσιστική τους δράση και την υπεράσπιση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Εκείνοι που τολμούν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους και να συγκρούονται με την επίσημη ρατσιστική και αντιμακεδονική πολιτική στη χώρα μας, είναι τα εξωκοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα.

Αν και κινδυνεύουμε να αδικήσουμε, λόγω άγνοιας, κάποιο από αυτά, οφείλουμε να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στον αριστερό σχηματισμό ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., ο οποίος δεν αρκείται στο να παίρνει καθαρές δημόσιες θέσεις για το Μακεδονικό, αλλά υπερασπίζεται έμπρακτα τα θύματα του ρατσισμού.

Όταν το 1992 μια δεκάδα Μακεδόνες πήγαν ως υπεράσπιση στην δίκη δύο συντρόφων τους στην Αθήνα και δέχονταν υβριστικές επιθέσεις και απειλές από ρατσιστές νεοφασίστες, εμφανίστηκε μια ομάδα μελών κάποιων κομμάτων που απαρτίζουν το σημερινό ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., η οποία και λειτούργησε ως ομάδα προστασίας.

Κατά την περίοδο του εθνικιστικού παροξυσμού το 1992 εξέδωσαν το βιβλίο «Η κρίση στα Βαλκάνια, το Μακεδονικό και η εργατική τάξη», με θέσεις και αλήθειες για το Μακεδονικό και το διακινούσαν στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας.
Δύο διακινητές και οι υπεύθυνοι της έκδοσης (ΟΣΕ – Εργατική Αλληλεγγύη) συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη κατηγορούμενοι για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», «πρόκληση των πολιτών σε αμοιβαία διχόνοια» και «έκθεση της χώρας σε κίνδυνο διατάραξης των φιλικών σχέσεων με ξένα κράτη».

Παρά την εισήγηση του εισαγγελέα που ζητούσε καταδίκη, οι πέντε κατηγορούμενοι αθωώθηκαν.
Ήταν οι πρώτη αθώωση αγωνιστών που παραπέμφθηκαν με τέτοιες κατηγορίες, κάτι που ενθάρρυνε όλους τους αγωνιστές, μεταξύ των οποίων και εμάς.

Δεν πρέπει να επιβραβεύονται τέτοιες πολιτικές και τέτοιες δραστηριότητες από εμάς τους Μακεδόνες και τους σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες?

Κάτι τέτοιο δεν θα ενθαρρύνει και άλλους να μιμηθούν?

Και τελικά, γιατί πρέπει να ρίχνουμε τις δικές μας πέτρες στα δικά μας κεφάλια?