To Ουράνιο Τόξο Παραφωνία του Πολιτιστικού Κινήματος

Δεν είναι και τόσο ωραίο μέσα στα ιστορικοπολιτικά ζητήματα που παρουσιάζει αυτό το μπλοκ να βάζουμε εσωτερικά ζητήματα του μακεδονικού κινήματος, αλλά δεν βρίσκω και σωστότερο τρόπο να προβάλω τις παρατηρήσεις μου.
Παραβρέθηκα και φέτος στο πανηγύρι της Μελίτης που όπως κάθε χρόνο περιλάμβανε πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα. Εκείνο όμως που μου έκανε για άλλη μια φορά αρνητική εντύπωση ήταν η ανόητη και ανεύθυνη παρέμβαση του Ουράνιου Τόξου. Στον χώρο των πολιτιστικών εκδηλώσεων κάποιοι μοίραζαν επιδεικτικά εφημερίδα Νόβα Ζόρα. Δεν είμαι καθόλου αντίθετος να την μοιράζουν αλλά είμαι αντίθετος με τον τρόπο και τον τόπο που την μοίραζαν. Δηλαδή μέσα στον ίδιο χώρο των εκδηλώσεων. Την μοίραζαν σαν να παραβρίσκονταν σε φοιτητική ή πολιτική εκδήλωση. Και βέβαια μπορούσαν να αξιοποιήσουν την ευκαιρία του πανηγυριού να μοιράσουν την εφημερίδα τους αλλά να το έκαναν με πιο σωστό και κομψό τρόπο. Να έστηναν τον πάγκο τους έξω από την είσοδο του σχολείου και να την προσέφεραν σε όποιον έδειχνε ενδιαφέρον και όχι όπως μοιράζουν τα διαφημιστικά φυλλάδια των πολυκαταστημάτων. Και το μεγάλο κακό δεν είναι ο τρόπος που την μοιράζουν. Η εφημερίδα είναι ταυτισμένη στα μάτια του κόσμου της περιοχής με ανθρώπους που εκμεταλλεύονται το κίνημα για να κάνουν μπίζνες στη Μακεδονία. Αν και το περιεχόμενο της εφημερίδας είναι στο μεγαλύτερο του μέρος τετριμμένο, θεωρώ ότι είναι καλό να κυκλοφορεί. Το καλό αυτό όμως είναι πολύ μικρότερο από το κακό γεγονός ότι την εκδίδουν, την διακινούν και την εκμεταλλεύονται άτομα που έχουν χάσει την αξιοπιστία και την εκτίμηση του κόσμου μας. Με την εφημερίδα δεν μπορούν να επαναφέρουν ούτε τον μισό από τον κόσμο που διώχνουν με την συμπεριφορά τους. Και απορώ όπως και πολλοί άλλοι Μακεδόνες, δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν γίνει ξένο σώμα για τον λαό μας και σε τι κατάσταση έχουν οδηγήσει αυτό το κόμα? Μόνο οι μπίζνες τους ενδιαφέρουν? Εκτός αν το οδήγησαν συνειδητά εκεί. Και τέλος πάντων αν δε καταλαβαίνουν οι κύριοι υπεύθυνοι, δεν υπάρχουν κάποιοι εκεί μέσα που καταλαβαίνουν? Στοιχειώδη ευθιξία αν είχαν θα είχαν αντιδράσει ή θα είχαν παραιτηθεί προ πολλού. Και από ότι διάβασα σε προηγούμενη ανάρτηση απέρριψαν την πρόταση να αναδιοργανωθεί το κόμα με την πρόσκληση όλων των παλιών. Και μόνο το γεγονός ότι κρατάνε πεισματικά το κόμα υπό τον έλεγχό τους αν και το έχουν καταξευτελίσει δημιουργεί στον κόσμο υποψίες. Ας μη λεκιάζουν τουλάχιστον τις πολιτιστικές εκδηλώσεις. Όλα αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι ένα καινούργιο κόμα ή μια άλλη οργάνωση θα συσπειρώσει πολύ κόσμο και θα δώσει νέα ώθηση στο κίνημα. Αδέρφια Μακεδόνες πρέπει να μιλήσουμε και να αντιδράσουμε αλλιώς γι΄αυτή την κατάντια θα είμαστε υπεύθυνοι και εμείς.
28/7/10 20:51

Το παραπάνω κείμενο είναι αναδημοσίευση σχολίου της προηγούμενης ανάρτησης.



ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΡΑΤΑΣΟ

Ανώνυμε 28/7/10 20:51
Δημοσίευσα το σχόλιο σου με αρκετή καθυστέρηση, επειδή απουσίαζα.
Θα συνεχίσω να δημοσιεύω σχετικά σχόλια, γιατί θεωρώ ότι έχουμε υποχρέωση να ενημερώνουμε τον κόσμο για την εξαπάτηση και ξεδιάντροπη εκμετάλλευση των ομοεθνών μας από αυτή την τυχοδιωκτική κλίκα. Εξ άλλου όσα συνέβησαν και συμβαίνουν είναι μέρος της σύγχρονης ιστορίας. Είναι η τρέχουσα ιστορία.
Ακριβώς επειδή το θεωρώ σημαντικό, αναδημοσιεύω το σχόλιό σου και σε κύρια ανάρτηση. Αν έμενε μόνο σαν σχόλιο στην παλιά ανάρτηση, ελάχιστοι θα το διάβαζαν. Επιπλέον θεωρώ ότι είναι καλό να ξέρουν τι συμβαίνει και οι μη Μακεδόνες φίλοι μας, για να μην απορούν για την αμεληταία απήχηση αυτού του Ουράνιου Τόξου στον λαό μας.
Φέτος μπόρεσα να πάω στο πανηγύρι της Μελίτης μόνο την παραμονή και δεν είχα την ευκαιρία να συζητήσω με φίλους και συναγωνιστές. Πέρυσι, όμως, μου εξέφρασαν παρόμοιες παρατηρήσεις και ήταν θέμα συζήτησης σε αρκετά «πηγαδάκια».

Το ζήτημα που βάζεις να κάνουμε νέα οργάνωση ή νέο κόμμα δεν το θεωρώ προς το παρόν απαραίτητο.
Κάνουμε ενημερωτική δουλειά, διακινούμε εφημερίδες και βιβλία, αρθρογραφούμε στο ιντερνετ κλπ. χωρίς να μας είναι απαραίτητη η ύπαρξη οργάνωσης ή κόμματος. Εξ άλλου μην αγνοούμε το γεγονός ότι η κακή πορεία του Ουράνιου Τόξου λειτουργεί και ως κακό προηγούμενο για τη δημιουργία νέου κόμματος.

Για τους καιροσκόπους του Ουράνιου Τόξου η προσκόλληση και εκμετάλλευση του πολιτιστικού κινήματος είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσής τους. Στο πολιτικό κίνημα, που άλλοι δημιούργησαν με αγώνες και θυσίες, αυτοί προσκολλήθηκαν ως παράσιτα, το διέσυραν και το ξεζούμησαν. Ξέρουν πολύ καλά ότι αν κάνουν οποιαδήποτε πολιτική εκδήλωση μόνοι τους, θα φανεί η γύμνια τους.
Κατά την παρουσίαση του Αμπεσένταρ που έκαναν στη Μελίτη το 2007, κατά τη διάρκεια του πανηγυριού, στην απέναντι από τον χώρο των πολιτιστικών εκδηλώσεων αίθουσα, ήταν ολοφάνερη η αδιαφορία και περιφρόνηση του κόσμου. Το ίδιο συνέβη και με τα εγκαίνια των γραφείων στην Έδεσσα πριν ένα χρόνο, όπου ούτε ένας Εδεσσαίος δεν παραβρέθηκε.
Ακριβώς επειδή δεν μπορούσαν να παρουσιάσουν κάποια δική τους μαζική πολιτική εκδήλωση στους δημοσιογράφους που οι ίδιοι έφερναν από τη Δ. Μακεδονίας, τους οδηγούσαν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Στο πανηγύρι της Μελίτης συνήθως υπάρχουν δημοσιογράφοι και αρκετοί Μακεδόνες οικονομικοί μετανάστες. Ήταν μια ευκαιρία για αυτοπροβολή (μάρκετιγκ). Αν έστηναν τον πάγκο της Νόβα Ζόρα έξω από τον χώρο των εκδηλώσεων, όπως λες, θα αποκαλύπτονταν η γύμνια τους. Το ότι προβοκάρουν αυτές τις εκδηλώσεις με την συμπεριφορά τους, δεν τους ενοχλεί καθόλου, αν και κάποιοι από αυτούς δεν αποκλείεται να το επιδιώκουν.
Για να μη θεωρηθεί ότι πουλάω πνεύμα «έξω από τον χορό», ζητώ να θυμηθούν οι παλιοί τον τρόπο με τον οποίο διακινούσαμε την «Ζόρα» και στα πανηγύρια. Μερικοί από εμάς είχαμε στον σακίδιό μας μερικές εφημερίδες και τις διακινούσαμε διακριτικά.
Βασική αρχή μας ήταν η μη ανάμειξη του πολιτικού κινήματος στο πολιτιστικό. Καθήκον του πολιτικού κινήματος ήταν η εξασφάλιση συνθηκών ελεύθερης έκφρασης του πολιτιστικού κινήματος και σε καμιά περίπτωση η ανάμειξη σε αυτό και ειδικά η εκμετάλλευσή του.

Επειδή όταν μιλάμε για εκμετάλλευση, το μυαλό πολλών πάει μόνο στην εταιρία Αναστασιάδη – Παρίση, πρέπει να πούμε ότι δεν είναι οι μοναδικοί που το κάνουν. Η οικογένεια Βοσκόπουλου είναι η πρώτη που το δίδαξε. Ο πατέρας του Π. Βοσκόπουλου έκανε αντιπαροχές και πωλούσε καταστήματα και διαμερίσματα. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 χρεοκόπησε και δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τους επίδοξους αγοραστές οι οποίοι είχαν δώσει προκαταβολές. Η προσφυγή των εξαπατημένων αγοραστών στα δικαστήρια είχε αναγκάσει τον πατέρα του Π.Β. να αυτοεξοριστεί στην Μπίτολα και να μην επιστρέφει στη Φλώρινα, γιατί υπήρχε δικαστική απόφαση σύμφωνα με την οποία θα συλλαμβάνονταν και θα οδηγούνταν στη φυλακή.
Παρ’ όλα αυτά έστησαν στην Μπίτολα επιχείρηση εμπορίας οικοδομικών υλικών και κατασκευής και πώλησης κατοικιών. Εκεί υποστήριζαν ότι διώκονταν στην Ελλάδα επειδή ο Π.Β. έκανε αγώνα για τους Μακεδόνες!!!. Φυσικά δεν έλεγαν στον κόσμο την αλήθεια, ότι δηλαδή οι δικαστικές διώξεις είχαν προηγηθεί και οφείλονταν στην εξαπάτηση πελατών.

Η αλήθεια είναι ότι, όταν ο Π.Β. μπήκε στην οργάνωση το ’92 δεν προβληματιστήκαμε όσο έπρεπε για το πώς ένας νέος αρχιτέκτονας που ξεκινούσε τότε την επαγγελματική του καριέρα και η οικογενειακή του επιχείρηση είχε πρόσφατα χρεοκοπήσει, έδειξε τόση αυτοθυσία και εκτέθηκε «υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα των Μακεδόνων».
Όταν μας κατάφερε το πισώπλατο χτύπημα το ΄96, ξανασκεφτήκαμε την όλη συμπεριφορά του, αλλά ήταν πλέον αργά.
Όταν εμείς είχαμε στραμμένη την προσοχή μας στο μέτωπο με τους διώκτες μας, εκείνος έκανε δημόσιες σχέσεις στα μετόπισθεν χαϊδεύοντας και κολακεύοντας τον κάθε πολιτικό τσαρλατάνο, το κάθε ψώνιο, υποβοηθώντας τον κάθε καιροσκόπο και ροκανίζοντας τους πρωτεργάτες του κινήματος. Χρησιμοποίησε έντεχνα και μεθοδικά τους αριστεριστές «επαναστάτες» και οδήγησε με μεθοδεύσεις σταλινικού τύπου το Ο.Τ. στις δικές τους καταστροφικές επιλογές, αν και ο ίδιος δεν είναι αριστερός. Οι μπίζνεσμεν του κόμματος ήταν φυσικό να συνταχθούν με αυτή την κλίκα, καθώς ο Π.Β. είχε φροντίσει όλο αυτό το διάστημα να κάνει τις διασυνδέσεις του στη Δ. Μακεδονίας.
Σταδιακά και μεδοδικά δημιουργήθηκε ένα κακοήθες καρκίνωμα μαφιόζικου τύπου. Έτσι όταν διέσυραν εκλογικά, πολιτικά και οργανωτικά το κόμμα το ’96, ελάχιστοι αντιστάθηκαν στις αυθαιρεσίες, τις μεδοδεύσεις, τους αιφνιδιασμούς και τις δολοπλοκίες τους. Όλη η δραστηριότητά τους αποσκοπούσε στο να ελέγξουν το κόμμα και να πάρουν την εφημερίδα από την Πέλλα στη Φλώρινα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που εκδότη της Νόβα Ζόρα όρισαν τον επιχειρηματία Αναστασιάδη ο οποίος είναι πολιτικά τελείως άσχετος και δεν ξέρει να γράφει ούτε το όνομά του. (Αν κάποιος νομίζει ότι τα παραλέω λόγω αγανάκτησης, μπορεί να το διαπιστώσει αυτοπροσώπως επιδιώκοντας κάποια επαφή μαζί του).

Γιατί το έκαναν αυτό?

Όταν το 1991 χρειαστήκαμε για την νομότυπη διακίνηση της εφημερίδας «Μογλενά» τον μέχρι τότε «υπεύθυνο σύμφωνα με το νόμο», Γιώργο Σίλε, γαμπρό του Αναστασιάδη, δεν τον βρίσκαμε πουθενά και ούτε κάποιος από την οικογένεια Αναστασιάδη προθυμοποιήθηκε να αναλάβει υπεύθυνος της εφημερίδας. Λόγω της έξαρσης του εθνικισμού εξαφανίστηκαν όλοι. Έτσι την εφημερίδα ανέλαβε η ομάδα της Αριδαίας.
Όταν το ΄94 χρειαστήκαμε κάποιον να πάει στην Αθήνα για την κατάθεση της δήλωσης του κόμματος, δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους «πολλούς της Φλώρινας» και πήγε κάποιος από τους λίγους της Αριδαίας. Μια εβδομάδα αργότερα χρειάστηκε κάποιος να πάει στην Αθήνα για να καταθέσει τα πιστοποιητικά των υποψηφίων, αλλά και πάλι δεν προθυμοποιήθηκε κάποιος από τους «πολλούς της Φλώρινας» και πήγε πάλι κάποιος άλλος από τους λίγους της Πέλλας.
Η συμμετοχή των «πολλών της Φλώρινας» στην ύλη της εφημερίδας ποτέ δεν ξεπέρασε το 10%. Κι όμως ο Βοσκόπουλος από το ’94 προωθούσε την ιδέα της μεταφοράς της έδρας της εφημερίδας στη Φλώρινα, «γιατί έχουμε πιο πολλά μέλη να την δουλέψουν».
Ο πραγματικός λόγος βέβαια ήταν το γεγονός ότι η εφημερίδα, όπως και το κόμμα, είχαν καθιερωθεί στη κοινή γνώμη της Δημ. Μακεδονίας ως σύμβολα αγώνα κατάλληλα προς εμπορική εκμετάλλευση.
Και δεν αποκλείω καθόλου το ενδεχόμενο να παίχτηκε και κάποιο πολιτικό παιχνίδι εξωτερικών παραγόντων, που ήθελαν να εκτρέψουν το Ουράνιο Τόξο από την σχετικά καλή πορεία του. Έτσι με μεθοδεύσεις, δολοπλοκίες, συκοφαντίες, αιφνιδιασμούς, εκβιασμούς κλπ. επενδυμένες με πολιτικό (επαναστατικό, διεθνιστικό, ευρωπαϊκό) μακιγιάζ κατάφεραν το σκοπό τους. Σταμάτησαν την ανοδική πορεία του κόμματος, αλλά προώθησαν την ανοδική πορεία των επιχειρήσεών τους. Έτσι εκείνοι που εμπόδισαν από μέσα το κόμμα να ανταποκριθεί στο ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε, χάρη στις δημόσιες σχέσεις και το κατάλληλο μάρκετιγκ έχουν δημιουργήσει μια τελείως απατηλή εικόνα στην Δ. Μακεδονίας και τη διασπορά.
Ο πατέρας Βοσκόπουλος εξαπάτησε μερικούς πελάτες του, ο γιός Βοσκόπουλος εξαπάτησε ολόκληρο λαό. Για τους μπίζνεσμεν Ανσατσιάδη, Παρίση, Ιωάννου κλπ. τα έγραψα στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης «Κοινή Γλώσσα – Σχόλια για Ουράνιο Τόξο», που θα βρείτε στην ετικέτα «Ουράνιο Τόξο», στη διπλανή στήλη.

Αυτό που επισημαίνεις: «Στοιχειώδη ευθιξία αν είχαν, θα είχαν αντιδράσει ή θα είχαν παραιτηθεί προ πολλού», δείχνει τα κίνητρα και τα κριτήρια με τα οποία λειτουργούν. Στοιχειώδη υπευθυνότητα και πραγματικό ενδιαφέρον αν είχαν, θα είχαν παραιτηθεί τον Ιούνιο του 1999, οπότε φάνηκε η ζημιά που είχαν κάνει. Στην χειρότερη περίπτωση θα το είχαν κάνει μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009.
Όχι μόνο δεν παραιτήθηκαν, αλλά απέρριψαν και προτάσεις για ανασυγκρότηση του κόμματος με συστράτευση όλων των παλαιών και νέων μελών.
Η τετράμηνη «λευκή απεργία» του Βοσκόπουλου ήταν απλώς ένα μήνυμα προς «τα συνεταιράκια» που διανοήθηκαν ότι μπορούσαν να τον παραγκωνίσουν. Η λήξη της «λευκής απεργίας» του δείχνει ότι το συνδικάτο παραμένει αραγές. Ο σκοπός για τον οποίο κάποιοι μεθόδευσαν τον έλεγχο του κόμματος και τα κοινά συμφέροντα, φάνηκαν πιο ισχυρά από τις διαφορές τους.
Σήμερα ξέρουν πολύ καλά, ότι οι ίδιοι τους όχι μόνο δεν μπορούν να οδηγήσουν το κόμμα σε ανάκαμψη, αλλά ούτε καν να σταματήσουν την συνεχή συρρίκνωσή του. Κι όμως το κρατάνε πεισματικά κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχό τους και είναι ευνόητο γιατί. Για κάποιους είναι η παχιά αγελάδα.
Είναι ευνόητο και το γιατί προσπαθούν να βγάλουν στο προσκήνιο κάποια νέα πρόσωπα. Ξέρουν ότι είναι φθαρμένοι και προσπαθούν να αλλάξουν την βιτρίνα τους. Εκμεταλλεύονται την άγνοια και την απειρία μερικών ή τις βλέψεις κάποιων άλλων, ειδικά εκείνων που γοητεύτηκαν από τις εμποροπολιτικές επιτυχίες τους. Κάποια από αυτά ήδη τα έχουν «κάψει».
Ευτυχώς η συμπεριφορά τους έχει προβληματίσει πολύ κόσμο και δεν είμαστε πλέον «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» όπως ήμασταν πριν μερικά χρόνια.