Η Παραχάραξη της Ιστορίας ως Πολιτικό Εργαλείο του Νεοελληνικού Σοβινισμού

Η κατάχρηση της δράσης του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τους Νεοέλληνες εθνικιστές με ανάγκασε να καταφύγω στην αρχαία ιστορία, κυρίως του Αρριανού, για να δείξω πώς στην πραγματικότητα αντιμετώπισαν οι αρχαίοι Έλληνες τους αρχαίους Μακεδόνες.
Ο βομβαρδισμός που δέχθηκα, μέσω σχολίων, με τα ιστορικά «αδιάσειστα» στοιχεία για την «ελληνικότητα» των αρχαίων Μακεδόνων, με ανάγκασε να ρίξω μια πρώτη ματιά στο ιστορικό οπλοστάσιο των αυτόκλητων κληρονόμων των αρχαίων Ελλήνων.
Ξαναδιαβάζοντας το 7ο βιβλίο του Ηρόδοτου, διαπίστωσα ότι οι αρχαιόπληκτοι νεοέλληνες μειοδοτούν όταν υποστηρίζουν ότι μόνο οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Δωριείς. Δωρικής καταγωγής, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Ηρόδοτος, ήταν και οι Πέρσες.
Γράφει ο Ηρόδοτος:
«ἔστι δὲ ἄλλος λόγος λεγόμενος ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα, ὡς Ξέρξης ἔπεμψε κήρυκα ἐς Ἄργος πρότερον ἤ περ ὁρμῆσαι στρατεύεσθαι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα• 2 ἐλθόντα δὲ τοῦτον λέγεται εἰπεῖν “ἄνδρες Ἀργεῖοι, βασιλεὺς Ξέρξης τάδε ὑμῖν λέγει. ἡμεῖς νομίζομεν Πέρσην εἶναι ἀπ᾽ οὗ ἡμεῖς γεγόναμεν παῖδα Περσέος τοῦ Δανάης, γεγονότα ἐκ τῆς θυγατρὸς ΚηφέοςἈνδρομέδης. οὕτω ἂν ὦν εἴημεν ὑμέτεροι ἀπόγονοι. οὔτε ὦν ἡμέας οἰκὸς ἐπὶ τοὺς ἡμετέρους προγόνους στρατεύεσθαι, οὔτε ὑμέας ἄλλοισι τιμωρέοντας ἡμῖν ἀντιξόους γίνεσθαι, ἀλλὰ παρ᾽ ὑμῖν αὐτοῖσι ἡσυχίην ἔχοντας κατῆσθαι. ἢν γὰρ ἐμοὶ γένηται κατὰ νόον, οὐδαμοὺς μέζονας ὑμέων ἄξω».

MET: Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή στην Ελλάδα, ότι δηλαδή ο Ξέρξης έστειλε κάποιον κήρυκα στο Άργος, πριν ακόμα αρχίσει την εκστρατεία κατά της Ελλάδας. Αυτός όταν έφτασε λέγεται ότι είπε: «Άνδρες Αργείοι, ο βασιλιάς Ξέρξης αυτά λέει σε σας: Εμείς οι Πέρσες πιστεύουμε ότι καταγόμαστε από τον Πέρση, πατέρας του οποίου ήταν ο γιός της Δανάης, ο Περσέας, και μητέρα του η Ανδρομέδα, κόρη του Κηφέα. Έτσι είμαστε απόγονοι των ίδιων με εσάς. Άρα, δεν είναι σωστό να πολεμήσουμε ενάντια στον λαό από τον οποίο καταγόμαστε, όπως και για εσάς θα ήταν σφάλμα να βοηθήσετε άλλους να μας αντισταθούν, αλλά να παραμείνετε αμέτοχοι στην επερχόμενη σύγκρουση. Αν τα πράγματα έλθουν όπως τα ελπίζουμε, δεν υπάρχει άλλος λαός που θα τιμώ περισσότερο από εσάς». (Βιβ.7ο, εδάφιο 150)
Αλλά και το Μαντείο των Δελφών, στο οποίο προσέφυγαν οι Σπαρτιάτες, στην προφητεία του ανέφερε ότι η Σπάρτη κινδυνεύει να καταστραφεί από τους απογόνους του Περσέα. Αυτό σημαίνει ότι και στην Ελλάδα υπήρχε αυτή η εκδοχή.

Ακριβώς το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούν οι αρχαιόπληκτοι νεοέλληνες για να τεκμηριώσουν την Δωρική καταγωγή της μακεδονικής βασιλικής δυναστείας.
Αναφέρουν ότι ο Αλέξανδρος Α’ για να εξασφαλίσει την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 460 π.Χ., στους οποίους υπόψη συμμετείχαν μόνο Έλληνες, έπεισε την επιτροπή ότι είναι Έλληνας, καταθέτοντας τον μύθο περί καταγωγής της μακεδονικής βασιλικής δυναστείας από τον Τήμενο (Τημενίδες), ο οποίος ήταν απόγονος του Αργείου Ηρακλή (υπήρχε και Ηρακλής της Τύρου και τουλάχιστον άλλος ένας της Αιγύπτου).
Σύμφωνα με τον μύθο, «Έβδομος πρόγονος αυτού του Αλεξάνδρου ήταν ο Περδίκκας που έγινε βασιλιάς των Μακεδόνων με τον ακόλουθο τρόπο. Τρία αδέλφια από τη γενιά του Τημένου, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, κατέφυγαν από το Άργος στους Ιλλυριούς• από εκεί πέρασαν στην Άνω Μακεδονία και έφτασαν στην πόλη Λεβαία. Εκεί υπηρέτησαν έναντι αμοιβής τον βασιλιά, ο ένας φροντίζοντας τα άλογα, ο δεύτερος τα βόδια, ενώ ο πιο μικρός από αυτούς, ο Περδίκκας, τα μικρότερα ζώα.»
Εκείνο το τσομπανόπουλο, λοιπόν, ο Περδίκας, έγινε πρώτος βασιλιάς των Μακεδόνων. Είναι σαν να λέμε ότι βασιλιάς της σημερινής Ελλάδας κατάφερε να γίνει ένας Αλβανός, Βούλγαρος ή Πακιστανός οικονομικός μετανάστης.

Εκείνο τον μύθο δέχθηκε η επιτροπή των Ο.Α. και νομιμοποίησε την συμμετοχή του Αλεξάνδρου του Α’, προφανώς για διπλωματικούς λόγους. Κατά την εισβολή των Περσών στην Ελλάδα είχε δείξει φιλελληνική στάση και η απειλή μιας νέας εισβολής ήταν πολύ πιθανή. Άρα η συμμαχία του Αλεξάνδρου ήταν επιδιωκόμενη.
Το γεγονός ότι μέχρι εκείνη την Ολυμπιάδα δεν συμμετείχαν οι Μακεδόνες, κάτι που σημαίνει ότι δεν τους θεωρούσαν Έλληνες, και ότι ο Αλέξανδρος Α’ έμεινε γνωστός στην ιστορία ως «ο Φιλέλλην», κάτι που σημαίνει ότι επίσης δεν τον θεωρούσαν Έλληνα, δε σημαίνει τίποτα για τους αρχαιοκάπηλους.


“Δωρικόν τε καὶ Μακεδνὸν ἔθνος”

Αυτή την αναφορά του Ηρόδοτου χρησιμοποιούν ως βασικό αποδεικτικό στοιχείο για να αποδείξουν την δωρική καταγωγή των Μακεδόνων.

A' "ἐστρατεύοντο δὲ οἵδε• ἐκ μὲν Πελοποννήσου Λακεδαιμόνιοι ἑκκαίδεκα νέας παρεχόμενοι, Κορίνθιοι δὲ τὸ αὐτὸ πλήρωμα παρεχόμενοι καὶ ἐπ᾽ Ἀρτεμισίῳ• Σικυώνιοι δὲ πεντεκαίδεκα παρείχοντο νέας, Ἐπιδαύριοι δὲ δέκα, Τροιζήνιοι δὲ πέντε, Ἑρμιονέες δὲ τρεῖς, ἐόντες οὗτοι πλὴν Ἑρμιονέων Δωρικόν τε καὶ Μακεδνὸν ἔθνος, ἐξ Ἐρινεοῦ τε καὶ Πίνδου καὶ τῆς Δρυοπίδος ὕστατα ὁρμηθέντες." (βιβλ.Η, εδ. 43)
(Συγκροτούσαν δε το στόλο τον ελληνικό στη Μάχη της Σαλαμίνας οι εξής: Από την Πελοπόννησο οι Λακεδαιμόνιοι με 16 πλοία, οι Κορίνθιοι, με τον ίδιο αριθμό πλοίων, το οποίον έδωσαν και εις το Αρτεμίσιον. Οι Σικυώνιοι, με δέκα πλοία, οι Επιδαύριοι με δέκα, οι Τροιζήνιοι με πέντε, οι Ερμιονείς με τρία. Όλοι αυτοί, εκτός των Ερμιονέων, ανήκουν στο Δωρικό και Μακεδνόν έθνος, ελθόντες στην Πελοπόννησο από τον Ερινεόν και την Πίνδον)

B' "τούτοισι ἐλθοῦσι τοῖσι ἔπεσι ὁ Κροῖσος πολλόν τι μάλιστα πάντων ἥσθη, ἐλπίζων ἡμίονον οὐδαμὰ ἀντ᾽ ἀνδρὸς βασιλεύσειν Μήδων, οὐδ᾽ ὦν αὐτὸς οὐδὲ οἱ ἐξ αὐτοῦ παύσεσθαι κοτὲ τῆς ἀρχῆς. μετὰ δὲ ταῦτα ἐφρόντιζε ἱστορέων τοὺς ἂν Ἑλλήνων δυνατωτάτους ἐόντας προσκτήσαιτο φίλους, 2 ἱστορέων δὲ εὕρισκε Λακεδαιμονίους καὶ Ἀθηναίους προέχοντας τοὺς μὲν τοῦ Δωρικοῦ γένεος τοὺς δὲ τοῦ Ἰωνικοῦ. ταῦτα γὰρ ἦν τὰ προκεκριμένα, ἐόντα τὸ ἀρχαῖον τὸ μὲν Πελασγικὸν τὸ δὲ Ἑλληνικὸν ἔθνος. καὶ τὸ μὲν οὐδαμῇ κω ἐξεχώρησε, τὸ δὲ πολυπλάνητον κάρτα. 3 ἐπὶ μὲν γὰρ Δευκαλίωνος βασιλέος οἴκεε γῆν τὴν Φθιῶτιν, ἐπὶ δὲ Δώρου τοῦ Ἕλληνος τὴν ὑπὸ τὴν Ὄσσαν τε καὶ τὸν Ὄλυμπον χώρην, καλεομένην δὲ Ἱστιαιῶτιν• ἐκ δὲ τῆς Ἱστιαιώτιδος ὡς ἐξανέστη ὑπὸ Καδμείων, οἴκεε ἐν Πίνδῳ Μακεδνὸν καλεόμενον• ἐνθεῦτεν δὲ αὖτις ἐς τὴν Δρυοπίδα μετέβη καὶ ἐκ τῆς Δρυοπίδος οὕτω ἐς Πελοπόννησον ἐλθὸν Δωρικὸν ἐκλήθη. (βιβλ.Α, εδ 57-58)
(Ύστερα έβαλε μπρος ο Κροίσος, βασιλιάς των Λυδίων να εξετάσει ποιοι .. ανάμεσα στους Έλληνες .. ήσαν οι δυνατότεροι, που θα μπορούσε να κάνει φίλους. Και ψάχνοντας βρήκε πως ξεχώριζαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι, οι πρώτοι ανάμεσα στους Δωριείς, οι δεύτεροι ανάμεσα στους Ίωνες, Γιατί τα έθνη αυτά ήσαν τα πιο γνωστά oι Αθηναίοι ποτέ ως τώρα δεν ξεσηκώθηκαν από τον τόπο τους, ενώ οι άλλοι ήταν πολυπλάνητοι (οι Δωριεις). Γιατί όσο βασίλευε ο Δευκαλίων, κατοικούσαν (οι Δωριείς) στη Φθιώτιδα, στα χρόνια πάλι του Δώρου, του γιου του Έλληνα, τη χώρα στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου που τη λεν Ιστιαιώτιδα. Και αφότου και από την Ιστιαιώτιδα τους ξεσήκωσαν οι Καδμείοι, κατοικούσαν στην Πίνδο με το όνομα έθνος Μακεδνόν. Από εκεί πάλι άλλαξαν τόπο και πήγαν στη Δρυοπίδα και από εκεί έφτασαν πια εκεί που είναι, δηλαδή στην Πελοπόννησο, και ονομάστηκαν έθνος Δωρικό.)

Ο Ηρόδοτος σαφώς αναφέρει για το Δωρικό έθνος ότι από τη Φθιώτιδα μετακόμισε στη Θεσσαλία και από εκεί στην Πίνδο. Εκεί έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα και μετακόμισε στην Δρυοπίδα (Φωκίδα) και την Πελοπόννησο.
Επειδή η τελευταία μετακόμιση (κάθοδος) των Δωριέων ήταν από την Πίνδο, η οποία αποτελεί το νοτιοδυτικό σύνορο της Μακεδονίας, πιθανόν να τους αποκαλούσαν και Μακεδνούς (προερχόμενους από την Μακεδονία). Το γεγονός ότι αυτό το όνομα δεν διατηρήθηκε, δείχνει ότι ήταν επίκτητο.
Πουθενά δεν αναφέρεται ότι κάποιο τμήμα των Δωριέων μετακινήθηκε από την Πίνδο προς την Μακεδονία και απετέλεσε τους Μακεδόνες.
Αν υποθέσουμε ότι οι ιστορικοί παρέλειψαν να καταγράψουν μετακόμιση Δωριέων στη Μακεδονία, οι Δωριείς εκείνης της εποχής δεν έπρεπε να το ξέρουν και να αντιμετωπίζουν τους Μακεδόνες ως ομοεθνείς τους?
Δεν το ήξεραν εκείνοι και το ξέρουν κάποιοι άλλοι 25 αιώνες μετά?


Η Είσοδος των Περσών στην Ελλάδα κατά τον Ηρόδοτο

Το να είναι κάποιοι ομοεθνείς, έχει κάποιο νόημα όταν συμπεριφέρονται ως ομοεθνείς απέναντι στους εξωτερικούς κινδύνους.
Όταν, περί το 513 π.Χ. εισέβαλαν οι Πέρσες στην Θράκη και την Μακεδονία, οι Έλληνες έμειναν τελείως απαθείς.
Όταν το 480 π.Χ. ξεκίνησε η εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδας, όχι μόνο οι Θράκες και οι Μακεδόνες ήταν σύμμαχοι των Περσών, αλλά και οι Θεσσαλοί προσκάλεσαν τον Ξέρξη και του υποσχέθηκαν βοήθεια.
Ο Ηρόδοτος γράφει:
«τοῦτο μὲν ἀπὸ τῆς Θεσσαλίης παρὰ τῶν Ἀλευαδέων ἀπιγμένοι ἄγγελοι ἐπεκαλέοντο βασιλέα πᾶσαν προθυμίην παρεχόμενοι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα• οἱ δὲ Ἀλευάδαι οὗτοι ἦσαν Θεσσαλίης βασιλέες.»
(Αυτό υποβοηθήθηκε με την άφιξη των αγγελιαφόρων από τους Αλευάδες της Θεσσαλίας, οι οποίοι προσκαλούσαν τον βασιλέα και υπόσχονταν να παράσχουν ότι είναι δυνατόν κατά της Ελλάδας. Αυτοί οι Αλευάδες ήταν βασιλείς της Θεσσαλίας.) (Βιβλίο 7ο, εδάφιο 6.)

Περιγράφοντας την πορεία του Ξέρξη δίπλα από τα παράλια της Θράκης και της Μακεδονίας, αναφέρει ως ελληνικές πόλεις μόνο τις ελληνικές αποικίες που είχε στα αριστερά του.
Για την πεδιάδα των εκβολών του Αξιού γράφει:
«εἰσὶ δὲ κατὰ ταῦτα τὰ χωρία καὶ λέοντες πολλοὶ καὶ βόες ἄγριοι, τῶν τὰ κέρεα ὑπερμεγάθεα ἐστὶ τὰ ἐς Ἕλληνας φοιτέοντα.»
(Είναι δε χαρακτηριστικό ότι και λιοντάρια πολλά και άγρια βόδια των οποίων τα κέρατα είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που συναντώνται στους Έλληνες)(βιβλ.7ο, εδ.126)
Αυτό δείχνει καθαρά ότι δεν θεωρούσε Έλληνες τους κατοίκους της περιοχής.

Όταν ο Ξέρξης ήταν στην Πιερία, «ὁ μὲν δὴ περὶ Πιερίην διέτριβε ἡμέρας συχνάς• […] οἱ δὲ δὴ κήρυκες οἱ ἀποπεμφθέντες ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐπὶ γῆς αἴτησιν ἀπίκατο οἳ μὲν κεινοί, οἳ δὲ φέροντες γῆν τε καὶ ὕδωρ».
(Όταν έφτασε στην Πιερία, παρέμεινε πολλές ημέρες. … Οι δε κήρυκες οι αποσταλέντες στην Ελλάδα για να ζητήσουν υποταγή, επέστρεψαν άλλοι μεν με άδεια χέρια, άλλοι δε φέροντες γην και ύδωρ.) (βιβλ.7ο, εδ.131)
Αν θεωρούσε την Πιερία και γενικώς την Μακεδονία μέρος της Ελλάδας, θα έγραφε ότι έστειλε κήρυκες στη νότια Ελλάδα και όχι στην Ελλάδα.

Στο συνέδριο που συγκάλεσαν οι Έλληνες στον Ισθμό, αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στα στενά των Θερμοπυλών, διότι: «ταύτην ὦν ἐβουλεύσαντο φυλάσσοντες τὴν ἐσβολὴν μὴ παριέναι ἐς τὴν Ἑλλάδα τὸν βάρβαρον,…»
(Διότι εκτίμησαν ότι φυλάσσοντας αυτά, δεν θα επιτρέψουν την εισβολή των βαρβάρων στην Ελλάδα,…) (βιβλίο 7ο, εδ.175)

«ἡ δὲ αὖ διὰ Τρηχῖνος ἔσοδος ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐστὶ τῇ στεινοτάτη ἡμίπλεθρον.»
(Η δε είσοδος στην Ελλάδα μέσω Τραχίνου [χωριό δίπλα στις Θερμοπύλες] είναι στενή όσο μισό πλέθρο.) (7ο, εδ.176)
«τὸ μέν νυν τεῖχος τὸ ἀρχαῖον ἐκ παλαιοῦ τε ἐδέδμητο καὶ τὸ πλέον αὐτοῦ ἤδη ὑπὸ χρόνου ἔκειτο• τοῖσι δὲ αὖτις ὀρθώσασι ἔδοξε ταύτῃ ἀπαμύνειν ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος τὸν βάρβαρον.»
(Το μεν αρχαίο τείχος που από παλιά είχε κτισθεί και το μεγαλύτερο μέρος αυτού ήδη λόγω πολυκαιρίας είχε πέσει. Τώρα δε αποφάσισαν να το ανακατασκευάσουν για να αποκρούσουν από την Ελλάδα τον βάρβαρο) (7ο, εδ.176)
Εκεί τοποθετεί ο Ηρόδοτος την είσοδο στην Ελλάδα και σίγουρα όχι στο Έβρο που είναι σήμερα. Ούτε καν στα Τέμπη.

Η σύγχρονη Ελλάδα πήρε τη μισή Μακεδονία και μέρος της Θράκης επειδή ευνοήθηκε από την εξέλιξη των πολεμικών και διπλωματικών συγκρούσεων των αρχών του περασμένου αιώνα και επειδή υπονόμευσε το μακεδονικό απελευθερωτικό κίνημα. Πάντως σίγουρα όχι βάσει ιστορικού δικαίου, το οποίο τότε ούτε καν επικαλέστηκε.
Χρησιμοποιεί την παραχαραγμένη αρχαία Ελληνική και Μακεδονική ιστορία, μόνο και μόνο για να καταπατήσει τα δικαιώματα των Μακεδόνων της επικράτειάς της και για να εκβιάζει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Σέρνει τους υπηκόους της σ’ αυτό το σοβινιστικό της παιχνίδι, σερβίροντάς του μια παραποιημένη και χαλκευμένη ιστορία.
Η αποκάλυψη αυτής της ιστορικής απάτης θα απεγκλωβίσει σε μεγάλο βαθμό τους συμπολίτες μας και θα τους κάνει αντάξιους του αρχαιοελληνικού όρου «δημοκρατικός πολίτης».