Μακεδόνας ή Καραμανλής?

 

 

Οι Μακεδόνες της Μακεδονίας που προσαρτήθηκε από την Ελλάδα το 1912, εκτός από τις διώξεις, τις αδικίες και την τρομοκρατία που υπέστησαν, εξαναγκάστηκαν να σωπαίνουν και να παπαγαλίζουν. Ό,τι έλεγαν οι αρχές και οι πρόσφυγες που εποίκησαν τη χώρα τους, ήταν υποχρεωμένοι να το δέχονται και να το επαναλαμβάνουν. Οι παλαιότεροι δεν έλεγαν αλήθειες στους νεώτερους, γιατί ήταν επικίνδυνο. Έτσι, εκτός του ότι μας θεωρούσαν φοβητσιάρηδες, μας θεωρούσαν και χαμηλότερης νοημοσύνης και αξιοπρέπειας.

Τα τελευταία χρόνια, παρόλο που είχαμε τη δυνατότητα, αποφεύγαμε να θίξουμε τις ευαισθησίες τους και να καταρρίψουμε τα ψέματα για την καταγωγή τους και την ωραιοποιημένη και πλαστή ιστορία τους. Εκείνοι δεν έδειξαν τον ανάλογο σεβασμό προς την ιστορία και την ταυτότητα των γηγενών Μακεδόνων, στη γη των οποίων φιλοξενούνται. Τώρα δεν έχουμε απολύτως κανέναν λόγο να συνεχίσουμε την ίδια ανεκτική στάση απέναντί τους.

Παλιά μας έλεγαν Βούλγαρους ή Σλάβους, ενώ μετά την αναζωπύρωση του Μακεδονικού, τους Μακεδόνες που σήκωναν κεφάλι, τους λένε Σκοπιανούς και τους λασπώνουν πατόκορφα. Εκείνοι που εποίκησαν τη Μακεδονία, λένε ότι είναι Έλληνες και έχουν ιστορικά δικαιώματα πάνω στη Μακεδονία, κάτι που δεν έχουν οι γηγενείς Μακεδόνες. Οι Μακεδόνες είτε από άγνοια είτε από φόβο συμφωνούσαν κι επαναλάμβαναν το ίδιο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η οικογένεια Καραμανλή, της οποίας τα μέλη χαρακτηρίζονται Μακεδονάρχες και Εθνάρχες. Είναι, όμως, Μακεδονάρχες και Εθνάρχες των γηγενών Μακεδόνων?

Το επώνυμο Καραμανλής είναι και το εθνικό όνομα των καταγόμενων από την Καραμανία κατοίκων. Η Καραμανία είναι περιοχή της νοτιοανατολικής Μ.Ασίας. Πήρε το όνομά της από τον ηγέτη της Τουρκομάνικης δυναστείας των Καραμανίδων εμίρηδων. Αυτοί δημιούργησαν στις αρχές του 13^ου αιώνα κράτος που περιλάμβανε τμήματα της Καππαδοκίας, της Κιλικίας, της Φρυγίας. Η γλώσσα τους ήταν η Τουρκική, την οποία, όμως, έγραφαν με ελληνικούς χαρακτήρες, λόγω του χριστιανισμού στον οποίο είχαν προσχωρήσει οι περισσότεροι. Όταν άρχισαν να κυριαρχούν στη Μ.Ασία οι Οθωμανοί, οι Καραμανλήδες αντιστέκονταν σθεναρά. Τελικά, όμως, ηττήθηκαν το 1467 από τον Μωάμεθ τον Πορθητή και το κράτος τους διαλύθηκε.

Λόγω των συχνών επαναστάσεων των Καραμανλήδων, οι Οθωμανοί έκαναν, ότι έκαμναν όλες οι αυτοκρατορίες, μεταξύ των οποίων και η Ρωμαϊκή (Βυζαντινή). Για να τους αποδυναμώσουν, μετέφεραν ένα τμήμα του πληθυσμού και κυρίως εκείνο του πολιτικοστρατιωτικού μηχανισμού, σε άλλες περιοχές, στις οποίες υπήρχαν άλλοι συμπαγείς πληθυσμοί, για να τους διασπάσουν και να αλλοιώσουν την σύνθεση του πληθυσμού της χώρας τους. Έτσι, ένα τμήμα τους το μετέφεραν στη Μακεδονία.

Ένα από τα χωριά που δημιούργησαν στη Μακεδονία αυτοί οι Καραμανλήδες έποικοι, ήταν και το Κιούπ Κιοϊ, μετέπειτα Πρώτη Σερρών, γενέτειρα της οικογένειας Καραμανλή. Το 1913 είχε πληθυσμό περίπου 2.500 κατοίκων, από τους οποίους το 80% περίπου ήταν τουρκόφωνοι χριστιανοί, το 15% τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι και το 5% Μακεδόνες. Έτσι έβαλαν τούρκικο όνομα στο χωριό τους και τα ονοματεπώνυμά τους ήταν τούρκικα.

Με την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, οι Καραμανλήδες και οι άλλοι τουρκόφωνοι Καππαδόκες, Πόντιοι (πρώην Λαζοί) κλπ., που είχαν μείνει στην ανατολική Μ.Ασία, υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν. Ενώ μετά την Μικρασιατική Καταστροφή η μετανάστευση των Ρωμιών ήταν βεβιασμένη και τελείως άτακτη, με συνέπεια να μεταναστεύσουν κυρίως στην Αττική και τα νησιά του Αιγαίου, η μετανάστευση των Τουρκοφώνων, Ποντιοφώνων και λοιπών Ανατολιτών έγινε πιο οργανωμένα. Έτσι κατευθύνθηκε συστηματικά προς τη Μακεδονία για να αλλοιωθεί η σύνθεση του πληθυσμού της.

Στη θέση των Τουρκόφωνων μουσουλμάνων που εκδιώχθηκαν από το Κιούπ Κιοϊ, η Διεύθυνση Εποικισμού επιχείρησε να εγκαταστήσει νέους εποίκους. Οι παλιοί, όμως, αντέδρασαν βίαια. Το ρεπορτάζ της επόμενης ημέρας αναφέρει:

«Ο εντόπιος πληθυσμός του χωριού Κιούπκιοϊ (σ.σ.: Πρώτη Σερρών, γενέτειρα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με τη σημερινή της ονομασία) της περιφέρειας Παγγαίου έχει εξεγερθεί επειδή εγκαταστάθηκαν 120 οικογένειες προσφύγων σε κτήματα ντόπιων. Η εχθρότητα των ντόπιων προς τους πρόσφυγες εκδηλώθηκε χθες με τρόπο λυπηρότατο.

Χθες το πρωί οι 120 οικογένειες των προσφύγων που έμεναν σε σκηνές βρέθηκαν περικυκλωμένοι από ομάδες μαινόμενου λαού του Κιούπκιοϊ. Οι ένοπλοι πολιορκητές επιτέθηκαν κι επακολούθησε αιματηρή συμπλοκή μεταξύ των ντόπιων και των προσφύγων. Οι εντόπιοι διεσκόρπισαν τους πρόσφυγες κι έκαψαν τις σκηνές τους. Υπάρχουν περίπου 50 τραυματίες κι εννέα νεκροί, άπαντες πρόσφυγες.»

Ανάλογα φαινόμενα συνέβησαν και σε άλλες περιοχές, όπου οι παλιοί έποικοι ήταν Τουρκόφωνοι χριστιανοί. Οι παλαιότεροι έποικοι αντέδρασαν βίαια στην εγκατάσταση νέων εποίκων τουρκόφωνων Καραμανλήδων, Καππαδόκων, Λαζών ή Πόντιων, παρόλο που ήταν ομογενείς ή συγγενείς τους. Οι Μακεδόνες, στην πατρογονική γη των οποίων εγκαθίσταντο οι νέοι έποικοι, δεν προέβαλαν καμιά αντίδραση. Ούτε να διαμαρτυρηθούν δεν τόλμησαν. Ήταν πρόσφατες οι δολοφονίες και η εκδίωξη από τη γη τους εκατοντάδων χιλιάδων ομογενών τους από τους νέους δυνάστες και η τρομοκρατία ήταν συνεχής. Έτσι κατάντησαν να είναι στον τόπο τους φτωχοί συγγενείς αυτών των Ασιατών εποίκων. Ούτε στην Ελλάδα δεν ήθελαν τους ομογενείς τους πρόσφυγες και τους φώναζαν «Φύγετε Τουρκόσποροι, Αούτηδες» κλπ.

Οι Μακεδόνες, είτε λόγω πλύσης εγκεφάλου, είτε λόγω φόβου, είναι αναγκασμένοι να δηλώνουν ομογενείς με αυτούς τους Ασιατικούς πληθυσμούς και να αρνούνται ότι είναι ομογενείς με τους Μακεδόνες των άλλων τμημάτων της Μακεδονίας, ακόμα και με τους εκδιωγμένους από την Αιγαιακή Μακεδονία συγχωριανούς τους, ακόμα και με συγγενείς τους, οι οποίοι αποκαλούνται Σκοπιανοί. Αυτόν τον βίαιο εθνικό εξαναγκασμό τον λένε ελευθερία. Υπόψη ότι στη βόρεια Μακεδονία και τη Μακεδονία του Πιρίν περίπου το 1/5 του χριστιανικού πληθυσμού είναι Μακεδόνες φυγάδες από το Ελλαδικό τμήμα της Μακεδονίας.

Ο τέως πρόεδρος της δημοκρατίας Κ. Καραμανλής, ο επονομαζόμενος και «εθνάρχης», αρνούμενος να έχει το όρο Μακεδονία η βόρεια Μακεδονία, είχε δηλώσει μετά δακρύων, ότι, «Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική». Τα δάκρυα δείχνουν ότι το πίστευε βαθιά. Μεγάλωσε με ωραία ψέματα περί Μακεδονίας, τα οποία είχαν ριζώσει βαθιά στον εγκέφαλό του. Ο Καραμανλής πιο σωστά και δίκαια μπορούσε να λέει, «Η Καραμανία είναι μία και είναι Καραμανλική».

Οι Τουρκομάνοι Καραμανλήδες και οι άλλοι προερχόμενοι από την Ασία πρόσφυγες έποικοι, ήταν οι πρωταγωνιστές των συλλαλητηρίων για την μη χρήση του ονόματος Μακεδονία από τα άλλα τμήματα της Μακεδονίας. Συμμετέχουν ενεργά στον αφανισμό του Μακεδονικού λαού, για να εξασφαλίσουν την διαιώνιση της κατοχής της μισής χώρας του. Ήταν και οι πιο εχθρικοί και περιφρονητικοί προς τη Μακεδονική καταγωγή, γλώσσα και κουλτούρα. Απύθμενο θράσος και ασέβεια προς τη χώρα και τον λαό που τους φιλοξενεί.

Τα Μακεδόνας και Καραμανλής ή Καππαδόκης ή Πόντιος (πρώην Λαζός) είναι εθνικά ονόματα διαφορετικών εθνοτήτων, στις οποίες επιβλήθηκε ένα τρίτο πλαστό όνομα, το Έλληνες.

Αύγουστος 2020